ΤΑ-SOS: ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ - ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ : ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ - ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ : ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ

Είδα τον Χατζή και τη Ζήνα στο Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας

Το συναυλιακό ντουέτο του Κώστα Χατζή με την Πέγκυ Ζήνα, ίσως, και μόνο στο άκουσμά του, αρκετούς να τους ξενίσει. Όμως στην τέχνη όλα είναι επιτρεπτά και κατορθωτά και (πρέπει να) κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Ο Κώστας Χατζής είναι ο Κώστας Χατζής! Με σχεδόν μισό αιώνα παρουσίας στο μουσικό μας τοπίο, με το τραγουδιστικό στίγμα του κοινωνικοπολιτικού(αλλά κι ερωτικού) μπαλανταδόρου, με αποκορύφωμα – πασίγνωστο σε όλους – το «Ρεσιτάλ» με τη Μαρινέλλα και τα διαχρονικά αγαπημένα τραγούδια που άφησε.

Η Πέγκυ Ζήνα μετράει ήδη 20 χρόνια στην ελληνική δισκογραφία, έχοντας κατακτήσει τη διάρκεια, τη δημοφιλία και την εμπορικότητα, με πλατινένιους και χρυσούς δίσκους. Αν κι έχει μια ευρείας γκάμας φωνή, επέλεξε κι έχτισε – με μεγάλη επιτυχία – ρεπερτοριακά, αλλά κι ως προφίλ, το πορτρέτο μιας από τις σημαντικότερες τραγουδίστριες της γενιάς της, στο χώρο του σύγχρονου λαϊκού και διασκεδαστικού τραγουδιού, με αποκορύφωμα τις συνεργασίες της με τον αείμνηστο Δημήτρη Μητροπάνο.

Προσωπικά - επειδή την παρακολουθώ ως δημοσιογράφος – δεν μου έκανε εντύπωση η φετινή καλοκαιρινή συνεργασία τους, διότι εξ’ αρχής, έχω διακρίνει τα πλούσια φωνητικά κι ερμηνευτικά της προσόντα.

Έτσι, επέλεξα να δω, την κοινή εμφάνιση Χατζή – Ζήνα(που μάλιστα ήρθαν και στο νησί μου τη Σαλαμίνα), περισσότερο λόγω της Πέγκυς Ζήνα, κι όχι τόσο, του, πολύ, Κώστα Χατζή, που τον είχα δει(ξανά στη Σαλαμίνα) στο ντουέτο του, τότε, με τη Μαρινέλλα.

Η συναυλία δόθηκε στο Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας την 1η Αυγούστου 2015, μια μέρα μετά το «μπλε φεγγάρι»(πανσέληνο) της 31/7, που συμπλήρωσε, ως φόντο, το στίγμα της βραδιάς. Εξαμελής η ορχήστρα(πιάνο, κιθάρα, ντραμς, ηλέκτρικό μπάσο, βιολί & πνευστά) υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Παγιάτη και 2,5 ώρες ατμοσφαιρικό κι αισθαντικό πρόγραμμα, σ’ αυτήν την πρώτη επί σκηνής συνύπαρξη των δύο καλλιτεχνών, με πρωταγωνιστικό, βέβαια, το ρεπερτοριακό ύφος του Κώστα Χατζή και την Πέγκυ Ζήνα σε έναν άλλον ρόλο, που με κέρδισε κι είναι άξια συγχαρητηρίων.

Όπως θα έχετε, ήδη, υποπτευθεί, κυρίαρχος ήταν ο Κώστας Χατζής, με τις καταγγελτικές, κοινωνικές κι ερωτικές μπαλάντες του, που πάντα ερμηνεύει, μοναδικά, με το ιδιαίτερο ύφος του.

Η Πέγκυ Ζήνα, ισάξια δίπλα του, σε μια επιλογή, από το δικό του υλικό(χωρίς να λείπουν από το πρόγραμμα κι οι δικές της επιτυχίες, με διαφορετική όμως ενοχρηστρωτική ματιά), που το απέδωσε με τη φρεσκάδα, την εκφραστικότητα και την έκταση της φωνής της, βάζοντάς του την δική της σφραγίδα. Ειδικά, μάλιστα, αν αναλογιστείτε, ότι αναμετρήθηκε με μεγάλα τραγούδια, που τα έχουμε στ’ αυτιά μας με τη φωνή της Μαρινέλλας, κατάφερε, αφενός, να αποσπάσει την προσοχή μου κι αφετέρου, να με ικανοποιήσει ερμηνευτικά και φωνητικά, τολμώντας να πω, ότι τους έδωσε μια πραγματικά δική της εκδοχή και τα ανανέωσε!

Όσες κι όσοι, λοιπόν, θέλετε να πάρετε μια πρώτη γνώμη, μέσω, ενός ρεπορτάζ, πριν καταλήξετε στην απόφαση για το αν θα επιλέξετε να παρακολουθήσετε της συναυλία τους, σας προτείνω, ανεπιφύλαχτα, να μην χάσετε τις κοινές εμφανίσεις του Κώστα Χατζή και της Πέγκυς Ζήνα!

Μάλιστα, θα πρότεινα στους δυο πρωταγωνιστές να την κυκλοφορήσουν σε ζωντανή ηχογράφηση, ώστε να καταγραφεί αυτή η καλλιτεχνική χημεία που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν, με μεγάλη επιτυχία.