ΤΑ-SOS: Είδα τη Δήμητρα Μαστορίδου στο «Gialino Up Stage»

Είδα τη Δήμητρα Μαστορίδου στο «Gialino Up Stage»

Η Δήμητρα Μαστορίδου άφησε, μεμιάς, το, ηχητικό, στίγμα της, στ’ αυτί μου, το 2007, με το «Καινούριο σπίτι», αφού κατέγραψε μοναδικά – μέσα από τη γυναικεία ματιά – τη γενιά των 30άρηδων(σημειολογικά με το κομμάτι «Ετών 30»).

Το 2007 ήταν κι η χρονιά που γεννήθηκε και το μουσικό μου περιοδικό, ο «ΟΡΦΕΑΣ» κι έτσι έγινε κι η πρώτη διαδικτυακή μας επαφή(με συνεντεύξεις, παρουσιάσεις κλπ.), που κράτησε, καθόλη τη λειτουργία του «ΟΡΦΕΑ»(2007-2014), αλλά, πέρασε, μέσω φέις, και σ’ ένα κοινό πρίσμα θεώρησης της ζωής, αφού δημιουργήθηκε και μια ανθρώπινη χημεία συμφωνίας. Κι όλα αυτά χωρίς να έχουμε γνωριστεί από κοντά!

Βέβαια, η Δήμητρα Μαστορίδου με είχε κερδίσει, πανεύκολα, ως ακροατή και δημοσιογράφο, διότι, αμέσως, κέρδισε την προσοχή μου, τον θαυμασμό μου και την αγάπη μου, χωρίς να μου αφαιρέσει όμως την αντικειμενικότητα! Την έχω αυτή την εγκράτεια, εκ χαρακτήρος, στα όποια θέλγητρα, οπότε και στα καλλιτεχνικά! Άρα η γνώμη μου γι’ αυτήν αποτελεί και την αλήθεια(μου) : η Δήμητρα Μαστορίδου έχει φωνή που σε καθηλώνει με την έκσταση και τη διαύγειά της, μια πολύ χαρακτηριστική κι ελκυστική χροιά, ενώ, παράλληλα, είναι και μια καλλιτεχνική περσόνα, που γράφει σαγηνευτικά στη σκήνη, στο φακό, αλλά και στην ψυχή. Κι αυτό, γιατί η ερμηνευτική της γκάμα εκτείνεται, πέρα από τις φωνητικές χορδές, σ’ όλο της το σώμα και βγαίνει, αέρινη, μέσα από την ψυχή της, πάνω σε μια σκηνή, που την έχει κατακτήσει, με το που θα βγει και την έχει μετατρέψει σ’ ένα δικό της συμπαντικά μουσικό χώρο!

Η Δήμητρα Μαστορίδου ανήκει στις, λίγες, τραγουδίστριες, που την ακολουθώ δισκογραφικά κι ακουστικά(σε ό,τι ερμηνεύει με τη φωνή της κι ανεβάζει στο You Tube), καταφέρνοντας – κι αυτό αποτελεί μια δική της κατάκτησή(μου) – να μπει στην μικρή και δύσκολη(όσο κι αν φαίνεται, για τους πολλούς «ανοιχτή και μεγάλη») «μουσική μυθολογία» μου, ενώ δεν είχα «καταφέρει» να την ακούσω ζωντανά, κάτι που το χρεώνω, με ειλικρίνεια, στα λάθη μου!

Φέτος οι προσωπικές εμφανίσεις της Δήμητρας ήταν επιλεκτικές κι, εγώ, την παρακολούθησα (μετά την εμφάνισή της στο «Σταυρό του Νότου») στο «Gialino Up Stage».

Το live της θα το χαρακτήριζα αυστηρά προσωπικό, όχι ρεπερτοριακά, αλλά καλλιτεχνικά. Δηλαδή, μας παρουσίασε την πολύπλευρη και πολυτάλαντη φωνητική κι ερμηνευτική της γκάμα, σ’ ένα πλουραλιστικό ρεπερτόριο(ελληνόφωνο κι αγγλόφωνο) και την ισχυρή σκηνική της παρουσία, που επικεντρώνει όλες τις αισθήσεις σου, από το πρώτο κιόλας τραγούδι, ταξιδεύοντάς σε σ’ ένα μουσικό ταξίδι μέθεξης, με άξιους συντρόφους την πενταμελή μπάντα της και την ίδια, πότε με τη κιθάρα και πότε όχι στα χέρια, αλλά πάντα με την ψυχή της να γεμίζει το χώρο και να σε αγγίζει. Πότε ψιθυριστά, ατμοσφαιρικά και ταξιδιάρικα, πότε δυναμικά κι ηλεκτρισμένα, αλλά, πάντα, αγαπησιάρικα και καθηλωτικά. Ακίνητος έμεινα 2, 5 ώρες!

Το δελτίο Τύπου, για την παράστασή της, αποδείχτηκε χρήσιμο :

«Την Παρασκευή 22 Μαίου, στην τελική ευθεία της άνοιξης,
η τραγουδοποιός Δήμητρα Μαστορίδου
ανοίγει τους ενισχυτές του «Γυάλινου Up stage»
και μας καλεί σε ένα ηλεκτρικό, μουσικό ταξίδι.
Τραγούδια από τις δύο προσωπικές δισκογραφίες της
(«Καινούργιο Σπίτι», «Παράλογο Με Θέα»),
εναλλάσσονται με ευφάνταστες διασκευές
παίρνοντας το ρίσκο που κρύβουν όλες οι μεγάλες συναντήσεις.».

Μαζί της οι μουσικοί:

Μπάσο: Κυριάκος Βοργιάς
Τύμπανα: Βαγγέλης Μπαλιούσης
Κιθάρα: Κωνσταντίνος Κιλάζογλου
Πλήκτρα: Ευαγγελία Μαυρίδου
Τρομπέτα: Βαγγέλης Κατσαρέλης

Κατάληξη; Μια ξεχωριστή βραδιά! Άψογη! Μουσικά, ηχητικά, ερμηνευτικά, ρεπερτοριακά! Και, βέβαια, το, σχεδόν, 2,5 ωρών πρόγραμμά της, περιλάμβανε τα δικά της τραγούδια που αγαπάμε, άλλα αγαπημένα ελληνικά τραγούδια, ξένα, διασκευασμένα και με μεράκι κι άποψη «πειραγμένα», παραγγελιές(π.χ. «Αυτή η νύχτα μένει»), εκπλήξεις, όπως, το ντουέτο της με την – μουσικό και συνθέτη – Αρετή Κοκκίνου, επί σκηνής, με το νέο τραγούδι της Αρετής(το οποίο ερμηνεύει η Δήμητρα Μαστορίδου), από τη νέα της δισκογραφική δουλειά, που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο), το, πολύ όμορφο «Κόκκινο, κίτρινο και φως»(σε στίχους της Μαρίας Παπαδάκη). Αλλά να μην τα καταγράψουμε σχολαστικά… αφενός, δεν μου αρέσει, αφετέρου, η Δήμητρα είναι απρόβλεπτη ερμηνευτικά και το στοιχείο της έκπληξης στα live της είναι το ατού της! Και δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα σας το αποκαλύψω!

Μπορώ όμως να πω, ενδεικτικά, τα σίγουρα που θα ακούσετε(δικά της και μη) : «Χιονάτη», «Τσάϊ γιασεµιού », «My love», «Light my fire»,« Κυριακή Πρωί», «Ετών 30», «Στερεότυπα», «Άνοιξη θα μπει», «Προσωπικά», και, βέβαια, τα «Κόκκινα δάκρυα»! Και δυο απρόσμενες – για μένα – εκπλήξεις, το γνωστό μου «Αν θες να φύγεις»(των Θάνου & Ανδρέα Μικρούτσικου), αγαπημένό μου από το 1986, που κυκλοφόρησε με τη φωνή της Αλεξίου, αλλά και το άγνωστό μου(ας πρόσεχα…), εξαιρετικό, «Μαύρες θάλασσες» της Μαρίας Παπαδοπούλου, που το ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα με τη φωνή και την ερμηνεία της Δήμητρας.

Η Δήμητρα – ίσως είδε στα μάτια μου τον ενθουσιασμό μου – μου είπε «γράψε και τα αρνητικά». Δεν έχω Δήμητρά μου! Όταν θα έχω, να είσαι σίγουρη ότι θα τα γράψω, γιατί πιστεύω στην αλήθεια και προσπαθώ να την γράφω. Αυτό που μπορώ να δηλώσω είναι πως, πλέον, όσο εξαρτάται από μένα, δεν θα ξαναπάρω απουσία από live σου! Από ’κει και πέρα, τη δημοσιογραφική δουλειά μου την έκανα, δίνοντας στους αναγνώστες τον μπούσουλα του προγράμματός της Δήμητρας Μαστορίδου, μέσα από την κατάθεση της γνώμης μου. Απομένει, στο κοινό πια, να βιώσει – σε επόμενη εμφάνισή της - αυτά τα καλλιτεχνικά συναισθήματα, που εισέπραξα εγώ, και το ίδιο, με τις δικές του αισθήσεις και την ψυχή του.