Είδα τη Δήμητρα Μαστορίδου στο «Gialino Up Stage»

Είδα τη Δήμητρα Μαστορίδου στο «Gialino Up Stage»

Η Δήμητρα Μαστορίδου άφησε, μεμιάς, το, ηχητικό, στίγμα της, στ’ αυτί μου, το 2007, με το «Καινούριο σπίτι», αφού κατέγραψε μοναδικά – μέσα από τη γυναικεία ματιά – τη γενιά των 30άρηδων(σημειολογικά με το κομμάτι «Ετών 30»).

Το 2007 ήταν κι η χρονιά που γεννήθηκε και το μουσικό μου περιοδικό, ο «ΟΡΦΕΑΣ» κι έτσι έγινε κι η πρώτη διαδικτυακή μας επαφή(με συνεντεύξεις, παρουσιάσεις κλπ.), που κράτησε, καθόλη τη λειτουργία του «ΟΡΦΕΑ»(2007-2014), αλλά, πέρασε, μέσω φέις, και σ’ ένα κοινό πρίσμα θεώρησης της ζωής, αφού δημιουργήθηκε και μια ανθρώπινη χημεία συμφωνίας. Κι όλα αυτά χωρίς να έχουμε γνωριστεί από κοντά!

Βέβαια, η Δήμητρα Μαστορίδου με είχε κερδίσει, πανεύκολα, ως ακροατή και δημοσιογράφο, διότι, αμέσως, κέρδισε την προσοχή μου, τον θαυμασμό μου και την αγάπη μου, χωρίς να μου αφαιρέσει όμως την αντικειμενικότητα! Την έχω αυτή την εγκράτεια, εκ χαρακτήρος,  στα όποια θέλγητρα, οπότε και στα καλλιτεχνικά!  Άρα η γνώμη μου γι’ αυτήν αποτελεί και την αλήθεια(μου) : η Δήμητρα Μαστορίδου έχει φωνή που σε καθηλώνει με την έκσταση και τη διαύγειά της, μια πολύ χαρακτηριστική κι ελκυστική χροιά, ενώ, παράλληλα, είναι και μια καλλιτεχνική περσόνα, που γράφει σαγηνευτικά στη σκήνη, στο φακό, αλλά και στην ψυχή. Κι αυτό, γιατί η ερμηνευτική της γκάμα εκτείνεται, πέρα από τις φωνητικές χορδές, σ’ όλο της το σώμα και βγαίνει, αέρινη, μέσα από την ψυχή της, πάνω σε μια σκηνή, που την έχει κατακτήσει, με το που θα βγει και την έχει μετατρέψει σ’ ένα δικό της συμπαντικά μουσικό χώρο!

Η Δήμητρα Μαστορίδου ανήκει στις, λίγες, τραγουδίστριες, που την ακολουθώ δισκογραφικά κι ακουστικά(σε ό,τι ερμηνεύει με τη φωνή της κι ανεβάζει στο You Tube), καταφέρνοντας – κι αυτό αποτελεί μια δική της κατάκτησή(μου) – να μπει στην μικρή και δύσκολη(όσο κι αν φαίνεται, για τους πολλούς «ανοιχτή και μεγάλη») «μουσική μυθολογία» μου, ενώ δεν είχα «καταφέρει» να την ακούσω ζωντανά, κάτι που το χρεώνω, με ειλικρίνεια, στα λάθη μου!

Φέτος οι προσωπικές εμφανίσεις της Δήμητρας ήταν επιλεκτικές κι, εγώ, την παρακολούθησα (μετά την εμφάνισή της στο «Σταυρό του Νότου») στο «Gialino Up Stage».

Το live της θα το χαρακτήριζα αυστηρά προσωπικό, όχι ρεπερτοριακά, αλλά καλλιτεχνικά. Δηλαδή, μας  παρουσίασε την πολύπλευρη και πολυτάλαντη φωνητική κι ερμηνευτική της γκάμα, σ’ ένα πλουραλιστικό ρεπερτόριο(ελληνόφωνο κι αγγλόφωνο) και την ισχυρή σκηνική της παρουσία, που επικεντρώνει όλες τις αισθήσεις σου, από το πρώτο κιόλας τραγούδι, ταξιδεύοντάς σε σ’ ένα μουσικό ταξίδι μέθεξης, με άξιους συντρόφους την πενταμελή μπάντα της και την ίδια, πότε με τη κιθάρα και πότε όχι στα χέρια, αλλά πάντα με την ψυχή της να γεμίζει το χώρο και να σε αγγίζει. Πότε ψιθυριστά, ατμοσφαιρικά και ταξιδιάρικα, πότε δυναμικά κι ηλεκτρισμένα, αλλά, πάντα, αγαπησιάρικα και καθηλωτικά. Ακίνητος έμεινα 2, 5 ώρες!

Το δελτίο Τύπου, για την παράστασή της, αποδείχτηκε χρήσιμο :

«Την Παρασκευή 22 Μαίου, στην τελική ευθεία της άνοιξης,
η τραγουδοποιός Δήμητρα Μαστορίδου
ανοίγει τους ενισχυτές του «Γυάλινου Up stage»
και μας καλεί σε ένα ηλεκτρικό, μουσικό ταξίδι.
Τραγούδια από τις δύο προσωπικές δισκογραφίες της
(«Καινούργιο Σπίτι», «Παράλογο Με Θέα»),
εναλλάσσονται με ευφάνταστες διασκευές
παίρνοντας το ρίσκο που κρύβουν όλες οι μεγάλες συναντήσεις.».

Μαζί της οι μουσικοί:

Μπάσο: Κυριάκος Βοργιάς
Τύμπανα: Βαγγέλης Μπαλιούσης
Κιθάρα: Κωνσταντίνος Κιλάζογλου
Πλήκτρα: Ευαγγελία Μαυρίδου
Τρομπέτα: Βαγγέλης Κατσαρέλης

Κατάληξη; Μια ξεχωριστή βραδιά! Άψογη! Μουσικά, ηχητικά, ερμηνευτικά, ρεπερτοριακά! Και, βέβαια, το, σχεδόν, 2,5 ωρών πρόγραμμά της, περιλάμβανε τα δικά της τραγούδια που αγαπάμε, άλλα αγαπημένα ελληνικά τραγούδια, ξένα, διασκευασμένα και με μεράκι κι άποψη «πειραγμένα», παραγγελιές(π.χ. «Αυτή η νύχτα μένει»), εκπλήξεις, όπως, το ντουέτο της με την – μουσικό και συνθέτη – Αρετή Κοκκίνου, επί σκηνής, με το νέο τραγούδι της Αρετής(το οποίο ερμηνεύει η Δήμητρα Μαστορίδου), από τη νέα της δισκογραφική δουλειά, που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο), το, πολύ όμορφο «Κόκκινο, κίτρινο και φως»(σε στίχους της Μαρίας Παπαδάκη). Αλλά να μην τα καταγράψουμε σχολαστικά… αφενός, δεν μου αρέσει, αφετέρου, η Δήμητρα είναι  απρόβλεπτη ερμηνευτικά και το στοιχείο της έκπληξης στα live της είναι το ατού της! Και δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα σας το αποκαλύψω!

Μπορώ όμως να πω, ενδεικτικά, τα σίγουρα που θα ακούσετε(δικά της και μη) : «Χιονάτη», «Τσάϊ γιασεµιού », «My love», «Light my fire»,« Κυριακή Πρωί», «Ετών 30», «Στερεότυπα», «Άνοιξη θα μπει», «Προσωπικά», και, βέβαια, τα  «Κόκκινα δάκρυα»! Και δυο απρόσμενες – για μένα – εκπλήξεις, το γνωστό μου «Αν θες να φύγεις»(των Θάνου & Ανδρέα Μικρούτσικου), αγαπημένό μου από το 1986, που κυκλοφόρησε με τη φωνή της Αλεξίου, αλλά και το άγνωστό μου(ας πρόσεχα…), εξαιρετικό, «Μαύρες θάλασσες» της Μαρίας Παπαδοπούλου, που το ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα με τη φωνή και την ερμηνεία της Δήμητρας.

Η Δήμητρα – ίσως είδε στα μάτια μου τον ενθουσιασμό μου – μου είπε «γράψε και τα αρνητικά». Δεν έχω Δήμητρά μου! Όταν θα έχω, να είσαι σίγουρη ότι θα τα γράψω, γιατί πιστεύω στην αλήθεια και προσπαθώ να την γράφω. Αυτό που μπορώ να δηλώσω είναι πως, πλέον, όσο εξαρτάται από μένα, δεν θα ξαναπάρω απουσία από live σου! Από ’κει και πέρα, τη δημοσιογραφική δουλειά μου την έκανα, δίνοντας στους αναγνώστες τον μπούσουλα του προγράμματός της Δήμητρας Μαστορίδου, μέσα από την κατάθεση της γνώμης μου. Απομένει, στο κοινό πια, να βιώσει – σε επόμενη εμφάνισή της - αυτά τα καλλιτεχνικά συναισθήματα, που εισέπραξα εγώ, και το ίδιο, με τις δικές του αισθήσεις και την ψυχή του.

*Φωτογραφίες : 


Αθανασία Ζήση - https://www.facebook.com/athanasia.zisi?pnref=friends.search

Ακούστε & δείτε:



«My love»


https://www.youtube.com/watch?v=NLLjPy1ahc4



«Light my fire»


https://www.youtube.com/watch?v=PfCKdHP1570



Επισκεφτείτε :


Οfficial


https://www.facebook.com/DimitraMastoridou.official



Οfficial Fan Club


https://www.facebook.com/pages/Dimitra-Mastoridou-Official-Fan-Club/187654071260940?ref=profile

Τάσος Καραντής

ΕΛΠΙΔΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ «90 ΛΕΠΤΑ»

ΕΛΠΙΔΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ «90 ΛΕΠΤΑ»

Η Ελπίδα Αδαμίδου είναι μια ορίτζιναλ λαϊκή καλλιτεχνική περσόνα, με απίστευτη ενεργητικότητα! Απλή, προσιτή, πανέμορφη, με εκρηκτική θηλυκότητα, αλλά κι αντίστοιχο χιούμορ κι αυτοσαρκασμό. Και, προπαντός, Κυρία!

Μόλις κυκλοφόρησε το βιντεοκλίπ του τραγουδιού της «90 ΛΕΠΤΑ» κι έτσι, μου δόθηκε η αφορμή για μια συνολική της παρουσίαση – αγάπης, στο δημοσιογραφικό μου μπλογκ TA – SOS.


ΕΛΠΙΔΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ «90 ΛΕΠΤΑ»

Το δελτίο Τύπου μας πληροφορεί :


«Η Σαλονικιά Ελπίδα Αδαμίδου επανέρχεται δυναμικά με νέο βίντεο κλιπ στο τραγούδι της «90 λεπτά», σε μουσική και στίχους του Λουκά Καλομοίρη, στο οποίο συμμετέχει φιλικά ο ενορχηστρωτής και αγαπημένος φίλος της ερμηνεύτριας, Θανάσης Στεριώτης.


Η παραγωγή έγινε από την ταλαντούχα ομάδα της Expose Prod και τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στο Studio ηχογράφησης 111, με την ευγενική βοήθεια του Τάκη Αργυρίου.


Στίχοι: Λουκάς Καλομοίρης
Μουσική: Λουκάς Καλομοίρης
Ενορχήστρωση: Θανάσης Στεριώτης
Styling: Έλενα Παπασταύρου
Μακιγιάζ: Ελένη Χριστοδούλου
Χτένισμα: Πόπη Καλπακίδου
Παραγωγή: Expose Prod
Σκηνοθεσία: Βασίλης Ανατσίτος
Κάμερα/Διεύθυνση φωτογραφίας: Φώτης Μπουγάς
Φωτισμός: Γρηγόρης Μπουγάς, Θεμιστοκλής Κλαπαδάκης
Διεύθυνση παραγωγής: Νατάσα Διαμάντη
Βοηθός παραγωγής: Στέλλα Καλογήρου
Φωτογραφία: Θάνος Λένας».



ΔΕΙΤΕ ΤΟ «90 ΛΕΠΤΑ»


https://www.youtube.com/watch?v=MXREFQNwbKE



Συνέντευξη της Ελπίδας Αδαμίδου στο e-orfeas

http://www.e-orfeas.gr/artists/interviews/8243-%CE%95%CE%BB%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%91%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85-%C2%AB%CE%91%CF%80%CF%8C-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5,-%CF%86%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%C2%BB.html




Η Ελπίδα Αδαμίδου απαντάει στο «ερωτηματολόγιο του Προυστ» στο e-orfeas

http://www.e-orfeas.gr/component/tag/%CE%95%CE%9B%CE%A0%CE%99%CE%94%CE%91-%CE%91%CE%94%CE%91%CE%9C%CE%99%CE%94%CE%9F%CE%A5.html




Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΑΔΑΜΙΔΟΥ – «ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΝΕΙΡΟ»

Το καλοκαίρι του 2011 κυκλοφόρησε ο πρώτος της δίσκος, από την ALPHA RECORDS, με τίτλο «Δεν είμαι όνειρο» με 10 τραγούδια :


1)ΡΑΓΙΖΩ - https://www.youtube.com/watch?v=Q6wrPOqo7Dk

2) ΦΕΥΓΩ ΚΙ ΑΠΑΙΤΩ - https://www.youtube.com/watch?v=ClbE1ir-yHw

3) ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ –
https://www.youtube.com/watch?v=OF66EvQfJ8U

4) ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΜΟΥ -
 https://www.youtube.com/watch?v=2gVXxzh9_0E

5) ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΥΝΑΜΗ –
https://www.youtube.com/watch?v=9T6RXFCfUJs

6) ΤΡΕΛΑ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ –
https://www.youtube.com/watch?v=BRovaBb5H28

7) ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ –
https://www.youtube.com/watch?v=r7293PNiolQ

8) ΤΙ ΖΟΡΙ ΤΡΑΒΑΣ; - https://www.youtube.com/watch?v=TFyezUI4z8k

9) ΙΣΩΣ - https://www.youtube.com/watch?v=OCxthRM6Bic

10) ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΝΕΙΡΟ(DANCE REMIX) –
https://www.youtube.com/watch?v=5oO4Id1eQ1s



ΑΛΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΑΔΑΜΙΔΟΥ

Τα παρακάτω τραγούδια(που όλα έγιναν επιτυχίες) αποτελούν μέρος απ’ αυτά που θα συμπεριληφθούν στο δεύτερο δίσκο που ετοιμάζει.

«Η ΣΑΛΟΝΙΚΙΑ»

https://www.youtube.com/watch?v=AfAvUtYYh8w


«ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ»

https://www.youtube.com/watch?v=u8VQ4LRORa0


«ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ»

https://www.youtube.com/watch?v=VPNOiFUk7l4


"ΙΣΧΥΕΙ"

https://www.youtube.com/watch?v=2019KO0twdA





ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΑΔΑΜΙΔΟΥ 

https://www.facebook.com/adamidouelpida/timeline

Τάσος Καραντής

ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ «ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ»

ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ «ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ»

Τη Δήμητρα Σταθοπούλου την άκουσα, για πρώτη φορά, στο πρόγραμμα του Μητροπάνου(μαζί με τον Κότσιρα και τον Μπάση), στο «ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ» - που έμελλε να ήταν το τελευταίο του – κι όχι μόνο δεν μου πέρασε απαρατήρητη, αλλά, τουναντίον, μου καρφώθηκε στο μυαλό!

Την ξανάκουσα, το 2014, στο «ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΥΡΙΑΚΗ» (στον «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ»), κι η Δήμητρα, μαζί με όλους τους συντελεστές επί σκηνής, τους σπουδαίους ηθοποιούς, και δίπλα στον Δημήτρη Μπάση, ήταν η αποκάλυψη της παράστασης και το καλλιτεχνικό κέρδος για το χώρο του τραγουδιού και για όλους μας!


Η Δήμητρα Σταθοπούλου, έχει αποδειχτεί, πλέον, ότι, πέρα από τα φωνητικά, ερμηνευτικά και καλλιτεχνικά προσόντα της, είναι μια πανέμορφη, και με δική της κι ισχυρή ταυτότητα, καλλιτεχνική περσόνα.


Μόλις κυκλοφόρησε το νέο της τραγούδι «ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ»(από το Ogdoo Music Group) κι έτσι, μου δόθηκε η αφορμή για μια συνολική της παρουσίαση – αγάπης, στο δημοσιογραφικό μου μπλογκ TA – SOS.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ : «ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ»


«Η νέα προικισμένη ερμηνεύτρια , Δήμητρα Σταθθοπούλου, συνεχίζει με αξιώσεις τη διαδρομή της στο καλό ελληνικό τραγούδι μέσα από μια ξεχωριστή «Ανάσα» που θα αγαπήσουμε και θα τραγουδήσουμε.


Τη Δήμητρα Σταθοπούλου τη γνωρίσαμε δισκογραφικά με το υπέροχο ντουέτο «Μαλώνω την καρδιά» που ερμήνευσε μαγευτικά μαζί με το Δημήτρη Μπάση. Το τραγούδι ανήκει στον κύκλο τραγουδιών «Οι φωνές σ’ αυτή την πόλη» που δημιούργησαν ο μουσικοσυνθέτης Ανδρέας Κατσιγιάννης και ο «διακριτικός», αλλά ιδιαίτερος στιχουργός Νίκος Αναγνωστάκης.


Το «Μαλώνω την καρδιά» είναι απ’ τα τραγούδια που ήρθαν για να μείνουν, και πράγματι έτσι έγινε. Ανάλογη καλή μοίρα, όπως όλα δείχνουν, θα έχει και η «Ανάσα μου». Ένα γοητευτικό, λυρικό, ερωτικό, ανθρώπινο τραγούδι που αναδεικνύει με πληρότητα τις δυνατότητες της ερμηνεύτριας. Το υπέροχο χρώμα της φωνής, την καθάρια έκφραση, την ευαισθησία, αλλά και το πληθωρικό μέταλλό της.


Οι στίχοι του Αναγνωστάκη για μια ακόμη φορά εκπλήσσουν για τη γήινη απλότητά τους, τις όμορφες εικόνες, τις ταιριαστές ρίμες, το νοσταλγικό ερωτικό χαρακτήρα αλλά και το σύγχρονο νεύρο τους.


Η μελωδική γραφή του Βολιώτη μουσικοσυνθέτη και ερμηνευτή Νίκου Αλεξίου κινείται σε αντίστοιχους δρόμους υπογραμμίζοντας αρμονικά το λόγο, φωτίζοντας τις ευαίσθητες αλλά μεστές πτυχές του.


Μια «Ανάσα» παντοτινή για όσα φύγαν, για όσα μείναν, για όσα έρχονται.


Κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group».


Βλ. :

http://www.ogdoo.gr/diskografia/akou-to-tragoudi-mou/dimitra-stathopoylou-anasa-mou-neo-digital-single

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ «ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ»

https://www.youtube.com/watch?v=IMzUi5DaT2A



Συνέντευξη της Δήμητρας Σταθοπούλου στο e-orfeas

http://www.e-orfeas.gr/artists/interviews/9327-%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-%C2%AB%CE%97-%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1,-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%C2%BB.html




ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ


Συμμετοχή της Δήμητρας Σταθοπούλου, σε ένα ντουέτο με τον Δημήτρη Μπάση(μουσική : Ανδρέας Κατσιγιάννης, στίχοι : Νίκος Αναγνωστάκης) στο δίσκο – σε παραγωγή του Γιώργου Νταλάρα – «Οι φωνές σ’ αυτήν την πόλη»( Ogdoo Music Group / 2014).

Βλ. δισκοπαρουσίασή μου : 


http://www.e-orfeas.gr/music/musictechnology/9524-%C2%AB%CE%9F%CE%B9-%CE%A6%CF%89%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CF%83%E2%80%99-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%C2%BB-Ogdoo-Music-Group-2014.html

«ΜΑΛΩΝΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ» 


https://www.youtube.com/watch?v=XvWW1QCPBug

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ 


https://www.facebook.com/pages/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-Dimitra-Stathopoulou/1464137017200690

Τάσος Καραντής

Μαρία Βουγιουκαλάκη – μια «ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ» για το σινεμά

Μαρία Βουγιουκαλάκη – μια «ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ» για το σινεμά

Όπως θα καταλάβατε, ήδη, από τον τίτλο, με την Μαρία Βουγιουκαλάκη, μας ενώνει η κοινή μας αγάπη για το σινεμά κι όχι μόνο…

Η Μαρία είναι, σχεδόν, μια κινηματογραφική περσόνα, ανήσυχη, δημιουργική, αεικίνητη, ανατρεπτική.

Ανάμεσα στα πολλά που κάνει στη ζωή της, κυρίαρχη θέση έχει το σινεμά, ή, να το πω αλλιώς, όλη, η ζωή της, αποτελεί ένα «κινηματογραφικό σύστημα»(κατά το ηλιακό), με «ήλιο» το σινεμά.

Αφορμή για τη συνέντευξη αυτή, ήταν το ιστολόγιό της για τον κινηματογράφο, η «ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ», όπου, όπως μας καλεί κι η ίδια, «φυσικά και όποιος θα ήθελε είναι ευπρόσδεκτος να συμμετέχει».

Πολύ συνοπτικά, μια συνέντευξη που θα σας δώσει διευκρινήσεις, προσεγγίσεις κι απαντήσεις, μεταξύ άλλων και στα παρακάτω : σινεμά – σινεφίλ – σινεφρικιό – όσκαρ – αμερικάνικος, ευρωπαϊκός κι ελληνικός κινηματογράφος – θρίλερ – πορνό – «κινηματογραφική κριτική» - κλασικές προτάσεις για δημιουργούς και ταινίες και, βέβαια, μια παρουσίαση της «ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΓΝΩΜΗΣ» και της αξίας της.

Ξεκίνησα αυτήν την εισαγωγή, γράφοντας «με την Μαρία Βουγιουκαλάκη, μας ενώνει η κοινή μας αγάπη για το σινεμά κι όχι μόνο…». Το εννοούσα. Έχουμε και κάτι άλλο κοινό, η Μαρία καταπιάνεται με πολλά γιατί τα βαριέται όλα!

- Μαρία, πριν εστιάσουμε την κουβέντα μας στην ενασχόλησή σου με τον κινηματογράφο(κριτική), θα ήθελα να κάναμε μια περιδιάβαση στη διαδρομή σου μέχρι σήμερα. Βλέπω, στο βιογραφικό σου, πολλές και διαφορετικές πανεπιστημιακές σπουδές(σε Ελλάδα κι εξωτερικό), ξένες γλώσσες και βέβαια, είσαι και πολυταξιδεμένη(με διαμονή) στο εξωτερικό. Για βάλτα μας σε μια τάξη και δώσε μας το προφίλ σου.



Όταν σκεφτόμουν τι καριέρα να ακολουθήσω δεν μπορούσα να αποφασίσω με τίποτα! Μου άρεσαν και τα θεωρητικά(οι ξένες γλώσσες πάρα πολύ) και τα οικονομικά(τουλάχιστον του σχολείου), αλλά κι η δημοσιογραφία. Αρχικά σκέφτηκα να σπουδάσω οικονομικά, για να γίνω κάτι σαν τον Αυτιά(θεός φυλάξει!), στα νιάτα του(παρουσίαζε το χρηματιστήριο τότε και μου άρεσαν πολύ όλα αυτά μου φαίνονταν εξωτικά!). Τελικά διάλεξα τα οικονομικά. Τελειώνοντας τη σχολή, διαπίστωσα ότι δεν ήθελα να δουλέψω ως λογίστρια κι έφυγα στο Γιβραλτάρ να μαζέψω χρήματα να σπουδάσω σκηνοθεσία στο Παρίσι. Ήταν πολύ δύσκολα, γιατί τελικά πήγα με ελάχιστα χρήματα, αλλά ήταν υπέροχα, ήταν το όνειρό μου που έγινε πραγματικότητα! Τώρα ως άνεργη σπουδάζω ισπανική φιλολογία στο ΕΚΠΑ και πάλι, να σου πω την αλήθεια, δεν έχω ιδέα τι ακριβώς θέλω να κάνω στη ζωή μου...



- Επαγγελματικά βλέπω ALTER CHANEL, Cinefreaks.gr αλλά και μεταφράστρια. Δώσε μας το επαγγελματικό προφίλ σου και το σημερινό σου στίγμα επαγγελματικά.



- Λίγο απ' όλα. Δυστυχώς κυρίως δούλεψα σε call center, γιατί όταν τελείωσα τη σχολή δεν είχα πολλές ευκαιρίες και κανένα γνωστό κι έπρεπε να βγει το μεροκάματο. Δεν μπορώ να πω πως δεν αγαπώ τη δουλειά, κυρίως λόγω της επαφής με τον κόσμο, αλλά, θα προτιμούσα από κοντά, το τηλέφωνο είναι τελικά τόσο απρόσωπο! Ο κόσμος ήθελε κυρίως να ξεσπάσει ή να ψυχαναλυθεί! Μετά την επιστροφή μου από το Παρίσι, τυχαία, έκανα μια γνωριμία, που μπήκα στον τηλεοπτικό χώρο(στο Alter) κι ήταν τα καλύτερα 3 χρόνια της ζωής μου (επαγγελματικά). Γνώρισα κόσμο με κοινά ενδιαφέροντα και τρέλα για το σινεμά όπως εγώ και περάσαμε πραγματικά υπέροχα! Η μετάφραση ήρθε μετά και τελείως part time, κι εκεί θέλει γνωριμίες, δυστυχώς. Είμαι άνθρωπος που καταπιάνεται με πολλά, γιατί τα βαριέται όλα νομίζω...



- Μαρία πως γεννήθηκε, μέσα σου, η αγάπη σου για τον κινηματογράφο και ποια ήταν η πρώτη ταινία που είδες;



- Ο μπαμπάς μου είναι μεγάλο σινεφρικιό όπως λέω! Από μικρή με πήγαινε σινεμά τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα. Δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά θυμάμαι που είδαμε τον “Τελευταίο αυτοκράτορα” του Μπερτολούτσι, όταν βγήκε κι ενώ είχα αρκετές απορίες για το στόρι κλπ., ένιωσα μαγεμένη από αυτό που έβλεπα. Νομίζω τότε πραγματικά ένιωσα ότι αγαπώ τον κινηματογράφο!



- Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου κλασικοί ηθοποιοί και σκηνοθέτες, και ποιες ταινίες θα έβαζες ως κορυφαίες σ’ ένα στενό αριθμητικό πλαίσιο των 10 ;


- Μου βάζεις δύσκολα! Θα πω αρκετά στην τύχη, κάποιους που μου έρχονται στο μυαλό : από ηθοποιούς, ο Μπράντο για τις στιβαρές του ερμηνείες και την αφοσίωσή του στο method acting, η στριμμένη Γαλλίδα Isabelle Huppert για τη θεατρικότητά της που συνδυάζεται με την λατρεία που της έχει ο φακός, ο Peter Sellers που άλλαξε τον τρόπο που βλέπαμε τους κωμικούς ηθοποιούς, την Catherine Deneuve γιατί ξεπέρασε το ταμπού της όμορφης κι έδωσε συγκλονιστικές ερμηνείες σε ταινίες του Bunuel και του Polanski. Όσον αφορά τους σκηνοθέτες, θα πω κλασικά τον Hitchcock για την κληρονομιά που άφησε στο σινεμά του σασπένς, τον Kubrick για την τελειομανία του και τις ταινίες - συμφωνία κλασσικής μουσικής, τον Polanski για την διαστροφή και την συνεχή αναζήτηση του εαυτού και τον “δικό μας” Kazan για την αποτύπωση του αμερικανικού ονείρου.

 Για τις ταινίες, επειδή αγαπώ υπερβολικά τον αμερικανικό ανεξάρτητο, θα πρωτοτυπήσω και θα βάλω κάποιες ίσως όχι τόσο γνωστές σε όλους :

1. Trust : Hal Hartley
2. Down by the law : Jim Jarmusch
3. Opening night : John Cassavetes
4. Todo sobre mi madre : Pedro Almodovar
5. Vertigo : Alfred Hitchcock
6. The tenant : Roman Polanski
7. Angel exterminador : Luis bunuel
8. Caro diarrio : Nanni Moretti
9. Splendor in the grass : Elias kazan
10. 8 ½ : Federico Fellini

- Ο κινηματογράφος είναι μια λαϊκή τέχνη – όπως και το τραγούδι – που όλοι έχουν επαφή μαζί της. Τι είναι αυτό που ορίζει και ξεχωρίζει τους σινεφίλ από το υπόλοιπο κοινό και πως θα όριζες εσύ το τι πρέπει να σημαίνει το σινεφίλ;



- Είναι μια τόσο παρεξηγημένη λέξη! Για μένα σινεφίλ είναι όλοι όσοι αγαπάνε το σινεμά! Δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχεις κάνει σπουδές ή να έχεις ειδικές γνώσεις σε αυτό. Ίσα -  ίσα, απεχθάνομαι το κάθε είδος “ειδικών” και αναλυτών της κάθε τέχνης (για μένα όλες λαϊκές είναι, αλλά το σινεμά και η μουσική είναι σίγουρα πιο προσιτές σε όλους μας). Στο Μεξικό, όταν ο υπουργός παιδείας Jose Vasconcellos θέλησε να φέρει την τέχνη στο λαό κάλεσε τους “muralistas” (Orozco, Diego Rivera κλπ) που ήταν όμως σουρεαλιστές (δεκαετία του 1930) και τελικά τα έργα που ζωγράφισαν στους τοίχους (την ιστορία του Μεξικού) δεν προσέλκυσαν κανέναν εκ των λαϊκών τάξεων! Η τέχνη οφείλει για μένα να είναι αυθεντική και να ξέρει το κοινό της! Το σινεμά λοιπόν έχει κι αυτό το κοινό του, ανά είδος, περιοχή, πόλη, χώρα κλπ. Οπότε σινεφίλ είναι απλά αυτοί που το αγαπούν και τίποτα άλλο!



- Στα όσκαρ και γενικότερα στους διάφορους θεσμούς κινηματογραφικών βραβείων πιστεύεις ή νομίζεις πως η (κινηματογραφική) τέχνη πρέπει να είναι έξω από αυτά κι εν τέλει το βραβείο το δίνει ο χρόνος και το κοινό;



- Όπως αγαπώ τις λίστες, αγαπώ και τα βραβεία κι ιδίως τα Όσκαρ. Είναι για μένα μια όμορφη τελετή που βλέπουμε τους αγαπημένους μας ηθοποιούς, σκηνοθέτες κλπ. και περνάμε καλά. Από εκεί και πέρα παίζονται συμφέροντα κλπ. τα οποία, προσωπικά, δεν με αφορούν. Ως λάτρης του σινεμά αγαπώ να ενημερώνομαι για ότι καινούργιο και να έχω επαφή με τον κόσμο του Hollywood και όχι μόνο. Δεν θέλω να κρίνω τα βραβεία και δεν βρίσκω και το λόγο γιατί να το κάνω. Δεν με ενοχλούν! Εξάλλου  όμορφες στιγμές αλλά και ερμηνείες(π.χ. στο Όσκαρ τραγουδιού) μας δόθηκαν εκεί, αστείες ατάκες κλπ. Είναι, για μένα, μια από τις κινηματογραφικές στιγμές της χρονιάς που περιμένω με αγωνία!

- Συνήθως χαρακτηρίζουμε τον αμερικάνικο κινηματογράφο εμπορικό και τον ευρωπαϊκό ή του υπόλοιπου κόσμου την πηγή του ποιοτικού σινεμά. Μήπως είναι άλλο ένα καλούπι όλο αυτό;



- Όχι ακριβώς. Το σινεμά ξεκίνησε ως μισό τέχνη μισό βιομηχανία, ιδίως στην Αμερική. Ιδίως εκεί το σινεμά ξεκίνησε ως καθαρά λαϊκό θέαμα, πολύ φτηνό εισιτήριο και αισθητική θεάτρου δρόμου. Οι Αμερικάνοι, ανέκαθεν επικεντρωμένοι στο κέρδος, είδαν ότι με αυτή την τέχνη μπορούν να βγάλουν λεφτά, αυτό έκαναν κι αυτό συνεχίζουν να κάνουν! Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν κερδίζει από το σινεμά, το Bollywood, αν δεν το γνωρίζεις, είναι η ΠΙΟ κερδοφόρα κινηματογραφική βιομηχανία στον πλανήτη, με αστέρες που αναλογικά πληρώνονται 10 φορές περισσότερο από τους Χολιγουντιανούς! Όσον αφορά την ποιότητα, δεν θεωρώ ότι είναι μια σχέση αντιστρόφως ανάλογη. Μπορεί να κάνεις μια καλή ταινία μεγάλου budget και μια κακή μικρού. Το σινεμά του αuter, που άνθισε στη Γαλλία μετά την δεκαετία του ’60, που οι κάμερες βγήκαν στο δρόμο, ήταν η αρχή αυτής της διάκρισης και αν με ρωτήσεις και η Nouvelle vague είχε τις “φλόμπες” της! Τελικά όλα έχουν να κάνουν με το τι αρέσει στον καθένα, τι τον αγγίζει και τι τον διασκεδάζει.



- Ένα παραγνωρισμένο από την κριτική, σε αντίθεση με το κοινό, είδος κινηματογράφου, είναι, γενικότερα, το θρίλερ. Έχω την αίσθηση πως θεωρείται η «παραλογοτεχνία» του κινηματογράφου και πολλές κριτικές είναι προκατειλημμένες. Ποια είναι η γνώμη σου; 



- Μιλάς με μια μεγάλη φαν του σινεμά του τρόμου! Βλέπω από τις b movies μέχρι Polanski, που τον θεωρώ μάστορα του τρόμου (ο Hitchcock ήταν πιο πολύ suspense και περιπέτεια για μένα). Οι κριτικές έχουν, κατά μια έννοια, μια, ίσως, λογική προκατάληψη, αφού κυκλοφορούν πολλά θριλεράκια του “συρμού”, που έπρεπε να βγουν “straight to dvd”. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε αξιόλογους σκηνοθέτες που κάνουν κυρίως ή μόνο τρόμο, όπως ο Chan won Pak, o Del Torro κλπ. Και ας μην ξεχνάμε ότι το σινεμά ξεκίνησε με ταινίες τρόμου, όπως ο Murnau και ο Fritz Lang!



- Το πορνό το θεωρείς κινηματογραφική τέχνη, ή προορίζεται μόνο για τα «βασικά μας ένστικτα»;


- Χμ, είχα μια ατέλειωτη κουβέντα με την συμφοιτήτρια και συγκάτοικό μου στο Παρίσι για αυτό. Για μένα είναι ένα άκρως εμπορικό σινεμά, αλλά προσωπικά πορνό “τέχνης” δεν έχω δει. Πολλές “αισθησιακές” ταινίες έχουν και στόρι και σκηνοθεσία και ερμηνείες. Αλλά αν μιλάμε για καθαρό πορνό, δεν ξέρω πόσοι το βλέπουν για την υπόθεση!



- Ποια, θα έλεγες, ότι είναι η χρησιμότητα της κινηματογραφικής κριτικής, ανάμεσα στην πληροφόρηση και στην ειδική(;) γνώμη;



- Η κριτική είναι μια μίξη γνώσεων και άποψης. Δεν υπάρχει ακριβώς ειδική γνώμη, απλά κάποιοι άνθρωποι που αγαπούν το σινεμά και ή το σπούδασαν ή διάβασαν ή έχουν απλά πολύ αγάπη για αυτό. Όσον αφορά τη χρησιμότητα, για μένα είναι απλά να παίρνεις μια ιδέα για την ταινία από λάτρεις του σινεμά πριν πας να δεις την ταινία. Από φόβο spoilers δεν διαβάζω πριν αλλά μετά, αλλά εγώ βλέπω πολλές ταινίες ούτως ή άλλως. Ο μέσος θεατής θα δει 4-5 το μήνα και λιγότερες, οπότε δεν θέλει να ρισκάρει τα χρήματα του. Θα ήθελα ο κόσμος να ήξερε ότι δεν υπάρχουν ειδικοί, μόνο κινηματογραφόφιλοι και να μην εμπιστεύεται κανέναν τυφλά, απλά όταν διαβάζεις κάποιον και έχεις πάνω κάτω το ίδιο γούστο τείνεις να προτιμάς να δεις την ταινία που θα σου προτείνει. Είναι θέμα γούστου πάντα!

- Τον ελληνικό κινηματογράφο, στην ιστορική του πορεία, πως θα τον σκιαγραφούσες πολύ συνοπτικά, στεκόμενη σε κάποιες ταινίες, σκηνοθέτες κι ηθοποιούς, κατ’ εσένα, ορόσημο;



- Ο ελληνικός κινηματογράφος, όπως και όλων των φτωχών μικρών χώρων, είναι μια πονεμένη ιστορία. Οι πρώτες ταινίες που ήταν καθαρά θεατρικά κινηματογραφημένα, με υπέροχες ερμηνείες, αλλά χωρίς κινηματογραφικό βλέμμα ουσιαστικά. Το ελληνικό σινεμά ανθίζει ουσιαστικά μετά τη δεκαετία του ’60, με τον Αγγελόπουλο και τον Βούλγαρη, που είναι κινηματογραφικοί σκηνοθέτες με όραμα, αν και αρκετά στενά πολιτικό point de vue. Όσον αφορά τους δικούς μου αγαπημένους, είναι σίγουρα ο Βούλγαρης, που όμως θα προτιμούσα να είχε κάνει και ταινίες κοινωνικές ή δράματα, μετά προτιμώ το μοντέρνο σινεμά, μετά την δεκαετία του ‘90, όπως τον Χαραλαμπίδη, τον Γιάνναρη και Κοκκινόπουλο, που έκαναν σημαντικές κοινωνικές ταινίες, δραματικές ή κωμικές, με προβληματισμό και ένα πιο ανέμελο βλέμμα από τους προηγούμενους. Όσον αφορά τους ηθοποιού, όσον αφορά τους κλασικούς αγαπώ πολύ τον Κωνσταντάρα και την Βλαχόπουλου και όσον αφορά τους νέους τον Μάϊνα και την Πόλυ φρέσκια Λένα Παπαληγούρα.



- Η κρίση έχει χτυπήσει τον κινηματογράφο και τις αίθουσες στην Ελλάδα; Θεωρείς τις τιμές των εισιτηρίων προσιτές ή θα έπρεπε να ήταν πολύ φτηνότερες;



- Νομίζω πως πια με τα 1+1 και τις προσφορές, το εισιτήριο, αν πας με ένα φίλο πάει στα 3.5 με 4 ευρώ, που ακόμα και εγώ, ως άνεργη, μπορώ να διαθέσω. Η τιμή είναι δικαιολογία, ο Έλληνας ήταν κατεξοχήν σπιτόγατος, όσον αφορά το σινεμά, με την άνθιση του βίντεο οι κινηματογράφοι άδειασαν και αυτό συμβαίνει τώρα με το ιντερνέτ και την πειρατεία. Δεν είμαι κατά, αλλά θεωρώ ότι πραγματικά εκτός της διαφορετικής αίσθησης που έχει μια ταινία στη μεγάλη οθόνη, το σινεμά είναι μια όμορφη έξοδος και ένας τρόπος να μοιράζεσαι τις ταινίες. Ο Μπερτολούτσι είχε πει :”Στο σινεμά είναι σαν να κοιμόμαστε όλοι μαζί και να βλέπουμε το ίδιο όνειρο”.



- Δηλώνεις στο προφίλ σου – γι’ αυτό σου κάνω και την ερώτηση – άθεη κι αναρχική. Μήπως το πρώτο είναι μια άλλη μορφή πίστης(βεβαιότητα) και το δεύτερο μια πολιτική ουτοπία που ποτέ δεν θα μπορέσει να εφαρμοστεί στην ανθρώπινη κοινωνία; Ας πούμε, εγώ είμαι πιο ρεαλιστής, δηλώνω, αντίστοιχα, σκεπτικιστής/αγνωστικιστής κι ανένταχτος δημοκράτης.



- Είμαι αρκετά ουτοπίστρια, για να είμαι ειλικρινής. Άθεη είμαι σίγουρα, πέρασα λίγο από την αγνωστικιστική φάση, αλλά δεν βρήκα κάτι να με αφορά προσωπικά. Η αναρχία μπορεί να εφαρμοστεί, αλλά, αρχικά, ας περάσουμε σε μια ουσιαστική δημοκρατία, που με την ανεργία, την πείνα και τόσο κόσμο στα όρια της φτώχειας δεν λειτουργεί καν και μετά βλέπουμε για το πέρασμα σε κάτι ακόμα καλύτερο(για μένα).



- Πως βλέπεις την εικόνα της σημερινής Ελλάδας; Μήπως εξελισσόμαστε μόνο ως βιτρίνα(lifestyle) αλλά, επί της ουσίας, οπισθοδρομούμε, ολοταχώς, κοινωνικοπολιτικά, βυθιζόμενοι σε μια οικονομική μιζέρια και σε πουριτανικά στεγανά φανατισμών και δογματισμών;



- Το πρόβλημα είναι η αναποφασιστικότητα, σε όλους τους τομείς. Ο Έλληνας ίσως τελικά και όντως λόγω θέσης στον χάρτη, δεν μπορεί να αποφασίσει τι είναι. Ευρωπαίος; Βαλκάνιος; Δυτικός; Ανατολικός; Αυτό το δίλημμα δεν ξέρω πως θα μπορούσε να το λύσει μιας και καμιά λύση δεν φαίνεται να λύνει και τα προβλήματα. Για μένα θα έπρεπε να γυρίσουμε στην παράδοση και την ταυτότητά μας, όχι όμως οπισθοδρομώντας, αλλά με το να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και γιατί, με ειλικρίνεια και χωρίς ενοχές. Και να το αποδεχτούμε χωρίς να κοπιάρουμε ξένα πρότυπα. Έτσι θα ξεκινήσει μια διαδικασία κάθαρσης στη συνείδησή μας και θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά!



- Είσαι μια νέα γυναίκα. Πιστεύεις – με βάση και την ιδεολογία σου – στο ρόλο της οικογένειας όπως τον ξέρουμε(γάμος – παιδιά - μητρότητα) ή έχεις μια άλλη οπτική, προσωπική και γενικότερη;



- Όλα αυτά είναι απολύτως προσωπικές επιλογές. Σε κάποιους ανθρώπους ψιλό ”τυχαίνουν” κιόλας πιστεύω, άλλοι το έχουν ως σκοπό ζωής. Εγώ δεν το είχα ως σκοπό και δεν έτυχε! Αν τύχει καλώς! Δεν είναι ακριβώς ιδεολογία, αλλά, αν έκανα ποτέ οικογένεια, θα ήθελα να υπάρχει ισορροπία και κατανόηση, τίποτα άλλο.

- Νομίζω, Μαρία, πως είσαι το πρόσωπο γι’ αυτήν την κουβέντα μας «δεύτερης γνώμης», που προηγήθηκε. Αυτή ήταν όμως κι η αφορμή της συνέντευξής σου, το προσωπικό σου ιστολόγιο «Δεύτερη Γνώμη». Θα ήθελα να ολοκληρώσουμε, με την παρουσίασή του από εσένα, κάνοντας και μια πρόταση – κάλεσμα στους αναγνώστες στη δημοκρατικότητα της «δεύτερης γνώμης».



- Η αλήθεια είναι ότι, δυστυχώς, όπως και τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μου, το blog μου μια το πιάνω μια το αφήνω. Κυρίως γιατί πολλές φορές δεν έχω την απαραίτητη έμπνευση να γράψω για ταινία, μουσική κλπ. Φυσικά και όποιος θα ήθελε είναι ευπρόσδεκτος να συμμετέχει, αλλά επειδή είναι τελείως εθελοντικό και θα συνεχίσει να είναι, δεν έχω να προσφέρω και κάτι. Όμως όταν έχω διάθεση θα λέω τη γνώμη μου, εξ 'ου και ο τίτλος!

Επισκεφτείτε τη «ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ» :


https://www.facebook.com/DefteriGnomi?fref=pb&hc_location=profile_browser

Τάσος Καραντής

Γιώργος Μαργαρίτης : «Τα τραγούδια της Ομόνοιας»

Γιώργος Μαργαρίτης : «Τα τραγούδια της Ομόνοιας»
 3 CD /«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ» - «ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ»/2015

Τον Γιώργο Μαργαρίτη τον παρακολουθώ, από το δισκογραφικό του ξεκίνημα(1981) – δισκογραφικά & ζωντανά – γιατί ποτέ δεν έθαψα τη λαϊκή πλευρά μου, της Β’ Πειραιά - και μια τέτοια ορίτζιναλ φωνή αλά παλαιά, δεν μπορούσε, παρά να μιλήσει στην ψυχή μου και να τον έχω πολύ ψηλά, ως αυθεντικό λαϊκό τραγουδιστή, και να τον θεωρώ τον «τελευταίο των Μοϊκανών».


Ο Μαργαρίτης – παρότι εδώ και μια 15ετία έχει εξελιχθεί, ανοιχτεί και πειραματιστεί – παραμένει μια «ανδρική υπόθεση», για όσους νταλκαδιάζονται με τα βαριά λαϊκά άσματα κι αυτό το μάγκικο κι «αλήτικο» ηχόχρωμα της φωνής του.

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε ένα τριπλό cd με τίτλο «Τα τραγούδια της Ομόνοιας». Ο ίδιος ο Μαργαρίτης, μας εξηγεί το τίτλο και τον σκοπό της έκδοσης : «Φίλες και φίλοι, γνωστοί κι άγνωστοι. Τα τραγούδια της Ομόνοιας τραγουδήθηκαν κι αγαπήθηκαν από τον κόσμο. Μιλούν για παράπονα, έρωτες, μεράκια, λύπες αλλά και μικρές χαρές. Ηχογραφήθηκαν από ελληνικές εταιρίες που είχαν τα γραφεία τους στα «πέριξ» της Ομόνοιας. Αλλά έχουν μεγάλη δύναμη κι αντοχή στο χρόνο. Τα τραγουδάω γιατί κι εγώ από μια τέτοια εταιρία ξεκίνησα και πιστεύω πως ήρθε η ώρα να παρουσιασθούν όπως πρέπει κι όπως τους αξίζει. Καλή ακρόαση!».

Στην ουσία, πρόκειται για ζωντανές ηχογραφήσεις από την περσινή εμφάνισή του στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο»(που είχα τη χαρά να παρακολουθήσω και να κάνω ρεπορτάζ), σε παραγωγή του Άγγελου Σφακιανάκη, ο οποίος συμμετέχει κι ως μουσικός(κρουστά). Πολύ έξυπνη η ιδέα του προλόγου του Μαργαρίτη στην έναρξη του πρώτου cd, που παραπέμπει στον πρόλογο του Καζαντζίδη στο «ΥΠΑΡΧΩ».


Ο Μαργαρίτης κάνει μια live περιήγηση στο ρεπερτόριό του, περιλαμβάνοντας από τις γνωστές επιτυχίες του, μέχρι επανεκτελέσεις παλιών λαϊκών τραγουδιών, αλλά και κάποια καλτ τραγούδια του, που απευθύνονται σε όσους ανήκουμε στο ψαγμένο κοινό του τραγουδιστή. Δεν αναφέρομαι σε δημιουργούς και τίτλους τραγουδιών, γιατί παραθέτω, παρακάτω, όλη την track list.


Θα είμαι ειλικρινής, γιατί αγαπώ τον Μαργαρίτη. Ο χρόνος έχει αρχίσει ν’ αφήνει τα σημάδια του, αλλά παράλληλα, αυτό εξισορροπείται, με μια ωριμότητα και μεστότητα στις ερμηνείες του. Πάντως, όταν θέλω, να φτιαχτώ, θα βάλω να ακούσω τις πρώτες εκτελέσεις των τραγουδιών του. Επίσης, οι ενορχηστρώσεις – φυσιολογικά – είναι ενταγμένες στο σήμερα, αλλά, εμένα, μου έλειψαν, σ’ αυτήν την έκδοση, οι σκληρές, χτυπητές, δυνατές πενιές των μπουζουκιών και των εισαγωγικών ταξιμιών, από τους δίσκους του(ειδικά των ’80ς), που τα «έσπαγαν»!

Αυτό όμως δεν μειώνει την αξία της έκδοσης(μπορεί να είναι κι οι παραξενιές ενός «μαργαριτικού», όπως εγώ), γιατί έχει πολλά θετικά : παρουσιάζει ένα πλήρες πρόγραμμα του Μαργαρίτη(με το ρεπερτόριό του και τις άλλες επιλογές του, μέσα από την ερμηνευτική του μεστότητα), δείχνοντας στις νέες γενιές ακροατών τι εστί πραγματικό λαϊκό πρόγραμμα κι, ενίοτε, βαρύ λαϊκό.


Φυσικά κι εγώ το απόλαυσα(συνολικά, με το ρελίζ του) το τριπλό αυτό cd, γι’ αυτό και το συστήνω, στους νέους που αγαπούν το αυθεντικό λαϊκό τραγούδι, αφού εμείς, οι παλιοί, αγοράζουμε τον Μαργαρίτη με «κλειστά τα μάτια», μιας κι η κάθε νέα του δισκογραφική δουλειά έχει, πάντα, τα ψηλά της στάνταρ κι αποτελεί εγγύηση!

Track List

Ο πρώτος δίσκος

1. Πρόλογος Γιώργος Μαργαρίτης

2. Μη με μιλάς με χείλη που καίνε
Μουσική: Τάκης Σούκας | Στίχοι: Χαρούλα Δρίγκου

3. Εσύ μιλάς στην καρδιά μου
Μουσική: Τάκης Σούκας | Στίχοι: Τάκης Σούκας

4. Στον καθρέφτη σου κοιτιέσαι
Μουσική: Τάκης Σούκας | Στίχοι: Τάκης Σούκας

5. Υποκρίνεσαι
Μουσική: Τάκης Σούκας | Στίχοι: Μάκης Αλατζάς

6. Σπάσ΄ τα, γκρέμισ΄ τα κυρά μου
Μουσική: Ιωάννης Τατασόπουλος | Στίχοι: Νίκος Ρούτσος

7. Πόσο χαμηλά θα πέσω
Μουσική: Άκης Πάνου | Στίχοι: Άκης Πάνου
Χρόνος: 2:36

8. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
Μουσική: Πάνος Γαβαλάς | Στίχοι: Στέλιος Ζαφειρίου

9. Παρανόμησε η δικιά σου
Μουσική: Τάκης Σούκας | Στίχοι: Λήδα Χαλκιαδάκη

10. Άκου τι θα πω
Μουσική: Αντώνης Κατινάρης | Στίχοι: Μάρω Μπιζάνη

11. Χαμένο κορμί
Μουσική: Γιώργος Κόρος | Στίχοι: Χάρης Χατζάκης

12. Για το χατίρι μιας παλιάς αγάπης
Μουσική: Γιώργος Κόρος | Στίχοι: Πόπη Πασβάντη

13. Αν σε χάσω αν
Μουσική: Γιώργος Μπούρας | Στίχοι: Παρασκευή Πολίτου

14. Μεσ’ στης Πόλης το χαμάμ
Μουσική: Ανέστης Δελιάς | Στίχοι: Ανέστης Δελιάς

15. Ο άσωτος
Μουσική: Αντώνης Ρεπάνης | Στίχοι: Έφη Θεοδοσίου

16. Μακριά μου να φύγεις
Μουσική: Πάνος Γαβαλάς & Αργύρης Κουλούρης | Στίχοι: Κώστας Βίρβος

17. Της γυναίκας η καρδιά
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης | Στίχοι: Σπύρος Γιατράς


Ο δεύτερος δίσκος


1. Μα τι λέω
Μουσική: Αντώνης Ρεπάνης | Στίχοι: Χαρούλα Πετράκη

2. Έρωτά μου αγιάτρευτε
Μουσική: Τάκης Σούκας | Στίχοι: Ηρακλής Παπασιδέρης

3. Στου παράδεισου την πόρτα
Μουσική: Γιάννης Εμμανουηλίδης | Στίχοι: Ανδρέας Σπυρόπουλος

4. Δυο χιλιάρικα στην τσέπη
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος | Στίχοι: Ηλίας Φιλίππου

5. Οι ναυτικοί
Μουσική: Γιώργος Μπούρας | Στίχοι: Παρασκευή Πολίτου

6. Σαν κι απόψε
Μουσική: Αντώνης Κατινάρης | Στίχοι: Σία Ροζάκη

7. Συμβιβάζομαι
Μουσική: Αντώνης Ρεπάνης | Στίχοι: Σωτήρης Ιωάννου

8. Τελευταίος πυρετός
Μουσική: Άκης Πάνου | Στίχοι: Άκης Πάνου

9. Το παρελθόν δεν σβήνεται
Μουσική: Αντώνης Ρεπάνης | Στίχοι: Άγγελος Αξιώτης

10. Το περίεργο με σένα
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης | Στίχοι: Μπάμπης Μπακάλης

11. Έφυγε-έφυγε
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης | Στίχοι: Πυθαγόρας

12. Τα δικαστήρια
Μουσική: Θανάσης Πολυκανδριώτης | Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

13. Γλυκέ μου τύραννε
Μουσική: Πάνος Γαβαλάς | Στίχοι: Πάνος Γαβαλάς

14. Καρδιά δεν έχω
Μουσική: Τάκης Σούκας | Στίχοι: Τάκης Σούκας

15. Ένας διαβάτης
Μουσική: Σταύρος Τζουανάκος | Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης

16. Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις
Μουσική: Στέλιος Χρυσίνης | Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης


Ο τρίτος δίσκος

1. Το κελί 33
Μουσική: Γιώργος Μάμος | Στίχοι: Σαράντης Τσιλιβερδής

2. Το καλύτερο μπεγλέρι
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος | Στίχοι: Γιάννης Λογοθέτης

03. Η Χαβάη και η Σαγκάη
Μουσική: Στέλιος Βαμβακάρης | Στίχοι: Ειρήνη Κονιδάρη

4. Ο Ωνάσης
Μουσική: Θοδωρής Καμπουρίδης | Στίχοι: Λευτέρης Χαψιάδης

5. Αψέντι το φιλί
Μουσική: Τάκης Σούκας | Στίχοι: Κώστας Μπαλαχούτης

6. Ο άνθρωπος μετράει
Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης | Στίχοι: Τάκης Μουσαφίρης

7. Και τι έγινε
Μουσική: Αντώνης Ρεπάνης | Στίχοι: Έφη Θεοδοσίου

8. Αμίλητα ζευγάρια
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος | Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης

9. Του ντερβίση το ποτό
Μουσική: Αντώνης Κατινάρης | Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

10. Λάρισα-Θεσσαλονίκη
Μουσική: Αντώνης Κατινάρης | Στίχοι: Σία Ροζάκη

11. Δεν έχεις μυαλό
Μουσική: Αντώνης Κατινάρης | Στίχοι: Γιάννης Κιούρκας

12. Στην κλειδωμένη πόρτα σου
Μουσική: Γιώργος Μπούρας | Στίχοι: Λούλα Παπαγιαννοπούλου

13. Στους καταλόγους της ζωής
Μουσική: Αντώνης Ρεπάνης | Στίχοι: Γιώργος Βρούβας

14. Τα όπλα σου τα μυστικά
Μουσική: Αντώνης Ρεπάνης | Στίχοι: Γιώργος Βρούβας

15. Πόσο μου ‘χεις λείψει
Μουσική: Χαράλαμπος Βασιλειάδης | Στίχοι: Νίκος Μεϊμάρης

16. Απόψε Τραγούδι: Γιώργος Μαργαρίτης & Άσπα Θεοφίλου
Μουσική: Τάκης Σούκας | Στίχοι: Τάκης Σούκας


Επισκεφτείτε :

https://www.facebook.com/MargaritisOfficial

Τάσος Καραντής

Βασιλική Μελισουργού - Μια σκεπτόμενη μέλισσα στον άνεμο

Βασιλική Μελισουργού - Μια σκεπτόμενη μέλισσα στον άνεμο

Την ποίηση την αγάπησα από τα μαθητικά μου χρόνια, κι ασχολήθηκα, κάποτε, ενεργητικά(γράφοντας) μαζί της(αλλά αυτό, είναι μια άλλη ιστορία).  Έκτοτε με συντροφεύει, αλλά και με έχει κάνει ευαίσθητο στο να μου αγγίζουν χορδές ποιητικές γραφές, κυρίως(αφού πλέον έχω διαβάσει τους περισσότερους κλασικούς ποιητές) νέων δημιουργών.

Το ιντερνέτ και το φέις, μόνο σε κάτι τέτοια έχει τα καλά του(γιατί, κατά τα άλλα, η ανωνυμία που προσφέρει, απελευθερώνει τα πιο άγρια ένστικτα του ανθρώπου), διότι σε γνωρίζει με – από την πλευρά σου τουλάχιστον – αδερφές ψυχές σε κάτι το κοινό, στην περίπτωσή μας την ποίηση.

Κάπως έτσι έγινε και με τη, νέα και πολλά υποσχόμενη ποιήτρια, Βασιλική Μελισουργού. Γίναμε φίλοι στο φέις, ανακάλυψα τα ποιήματά της, με άγγιξαν και τις πρότεινα μια συνέντευξη στο δημοσιογραφικό μου μπλογκ(TA- SOS), έτσι απλά.

Η κουβέντα μας, τα λόγια της δηλαδή, είναι γεμάτα ευαισθησία, ψυχή, ευθύτητα, δυναμικότητα κι αισιοδοξία. Μιλήσαμε, φυσικά, για την ποίηση, και τα όσα καινούρια μας ετοιμάζει, αλλά – νησιώτες κι οι δύο – ανοιχτήκαμε στο πέλαγος, μιλώντας, για τη ζωγραφική, το ραδιόφωνο, το ψάρεμα, τις πολεμικές τέχνες, τις μοτοσυκλέτες και κυρίως για τη ζωή, που βασικό συστατικό της είναι ο έρωτας.  Αυτό είναι κι η Βασιλική Μελισουργού, ένα ερωτικό πλάσμα(με την έννοια της ιδιαίτερης αγάπης και του πάθους που την κατέχει με ό,τι καταπιάνεται), που ρουφάει τη ζωή και την αποτυπώνει, διάφανη και με την ενέργειά της, στα ποιήματά της, τα οποία, διαβάζοντάς τα, σου δίνουν ζωή.

Αρκετά έγραψα εγώ, εξάλλου ο καθένας βγάζει τα «δικά του» από μια συνέντευξη, όπως κι από μια ποιητική συλλογή. Σας αφήνω να γνωρίσετε αυτήν την σκεπτόμενη μέλισσα του ανέμου του ποιητικού μας τοπίου.

- Βασιλική, έχεις σπουδάσει οικονομικά κι εργάζεσαι ως τραπεζικός υπάλληλος. Να φανταστώ ότι έγραφες ποιήματα από μικρή και το πέρασμά σου από τα οικονομικά στην ποίηση, ήταν απόφαση «ενός τσιγάρου δρόμου»; 



- Έχω σπουδάσει οικονομικά κι εργάζομαι ως τραπεζικός υπάλληλος τα τελευταία οκτώ χρόνια του βίου μου. Τα οικονομικά ήρθαν στη ζωή μου απ'το πουθενά, το ίδιο και η ποίηση. Έχουν όμως <<πακέτα δρόμου>> διαφορά, διότι, όπως έχω γράψει και στις αποχρώσεις μου, " Οι αριθμοί με μεγαλώνουν, οι λέξεις με κάνουν να θέλω να μεγαλώσω".
Η ποίηση για μένα είναι ζωή, είναι λόγος ύπαρξης. Τα οικονομικά είναι για βιοποριστικούς λόγους, δεν ήθελα ποτέ να κάνω καριέρα και να γίνω πλούσια μέσα από τη δουλειά• και λέω δουλειά κι όχι εργασία.




- Ποιες είναι οι ποιητικές σου καταβολές κι οι αγαπημένοι σου ποιητές;


     
- Καταβολές!!!!!! Θα έλεγα πως οι ποιητικές μου καταβολές προέρχονται από Έλληνες ποιητές, που, εν τέλει, ανακαλύπτω, πως είτε αφαίρεσαν τη ζωή τους, είτε το νήμα της ζωής τους κόπηκε πολύ νωρίς.
Μιλάω για τον Κωνσταντίνο Καρυωτάκη, τη Μαρία Πολυδούρη, την Κατερίνα Γώγου. Επίσης θα έλεγα ότι έχω επηρεαστεί ιδιαίτερα από Γάλλους και Ισπανούς ποιητές. Αυτοί που ανάφερα παραπάνω είναι σαφώς αγαπημένοι μου ποιητές, αλλά θα επιθυμούσα να προσθέσω και τον Αρθούρο Ρεμπώ, τον Φρανσουά Μαρί Αρουέ,
- κοσμοξακουσμένος με το ψευδώνυμο Βολταίρος - η Ρωσίδα ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα και για να κλείσω, γιατί στο μου αρέσει δεν έχω τελειωμό• θα πω τον αγαπημένο μου όλων των ξένων ποιητών, τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.

- Έχεις νησιώτικη καταγωγή(από τη Νάξο). Το νησί κι η θάλασσα λειτουργούν ως «τοπία έμπνευσης» στην ποίησή σου;



- Η καταγωγή από τη μεριά του πατέρα μου είναι από τη Νάξο. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στο "Χάος", και λέω χάος γιατί όχι μόνο χάνεσαι στην Αθήνα, αλλά αρχιτεκτονικά αν την δεις από ψηλά, είναι πραγματικά ένα χάος κι ως προς την δόμησή της. Το νησί Τάσο, είναι τα οστά μου και η θάλασσα το πετσί μου, βάλε μέσα στα συστατικά μου αρκετή τρέλα, μπόλικο "αλάτι" πολλά μπαχαρικά και πολύ συν - αίσθημα και θα καταλάβεις ποια είναι τα "τοπία" και ποια τα "αίτια" της έμπνευσής μου.

- Το επώνυμό σου είναι Μελισσουργού(είναι καλλιτεχνικό ή το πραγματικό σου;) κι η πρώτη σου ποιητική συλλογή έχει – νομίζω, όχι τυχαία - τον τίτλο «Εγώ, η μέλισσα». Πιστεύεις ότι η διαδικασία δημιουργίας ενός ποιήματος, είναι όπως της μέλισσας με το μέλι; 



- Το επίθετό μου, είναι Μελισσουργού. Θα ήθελα όμως να σου αφηγηθώ τη σύντομη ιστορία του επιθέτου μου. Ο προπάππους του παππού μου ήταν πρόσφυγας στο Αιβαλή της Σμύρνης, κι έφυγαν από εκεί, αναζητώντας μία νέα αρχή στην πατρίδα μας τη Νάξο. Το επίθετο μας τότε ήταν Παπαϊωάννου, αλλά εξαιτίας της ύπαρξης πολλών με το επίθετο Παπαϊωάννου και της σύγχυσης που δημιουργούσε, ο προπάππους του πατέρα μου. επειδή ασχολούνταν με τα μελίσσια, άλλαξε το επίθετο του και το έκανε Μελισσουργός. Επομένως εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε την τιμή να δανειζόμαστε από τις μέλισσες το άκουσμά μας.
Την πρώτη μου ποιητική συλλογή συνειδητά και χωρίς δεύτερη σκέψη, την ονόμασα << Εγώ, η μέλισσα>>. Η μέλισσα είναι ένα ον που το θεωρώ πολύ δημιουργικό και την έχω πολύ ψηλά μέσα στο κεφάλι μου. Όσο για τη διαδικασία ενός ποιήματος, δεν το θεωρώ διαδικασία, είναι απλά κάτι που εγκυμονεί μέσα στο μυαλό και πλέον φτάνει η ώρα του να βγει στον έξω κόσμο. Ίσως, κάποιες φορές είναι γλυκό σα μέλι το αποτέλεσμα, υπάρχουν όμως κι άλλες που ... τόσο ο τοκετός όσο και το αποτέλεσμα πονάει πολύ και δεν έχει καμία γλυκά.

- Στίχους – για τραγούδια - έχεις γράψει ή έχεις σκεφτεί να δοκιμάσεις να γράψεις;


- Στίχους για τραγούδια έχω κάνει προσπάθεια να γράψω... Τα αποτελέσματα θα τα δούμε στο μέλλον.

- Το δεύτερο ποιητικό βιβλίο σου έχει τον τίτλο «Το λευκό κι οι αποχρώσεις του». Η πρόσφατη κινηματογραφική ταινία «Οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι», του δίνει, νομίζω, μια ώθηση και το κάνει ξανά επίκαιρο. Έχοντας πολλά ερωτικά -συναισθηματικά στοιχεία(όπως κι όλη η ποίησή σου), τι ρόλο, θα έλεγες, πως παίζουν οι «αποχρώσεις» στον έρωτα; Και γιατί επέλεξες το λευκό κι όχι το κλασικό κόκκινο ερωτικό; 




- Η δεύτερη ποιητική συλλογή, φέρει τον τίτλο «Το λευκό και οι αποχρώσεις του». Όταν σκέφτηκα να του δώσω αυτόν τον τίτλο δεν είχα εις γνώση μου την ύπαρξη του μυθιστορήματος, "Οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι" κι όταν κάποιοι φίλοι μου, μου κάνανε συσχετισμό, τους είπα σθεναρά ότι δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, ούτε έχω δει την ταινία ακόμα, οπότε δεν ξέρω ουσιαστικά με τα δικά μου μάτια περί τίνος πρόκειται. Όσο για την ώθηση, δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι που απευθύνεται το έργο "Οι αποχρώσεις του γκρι", είναι και απαραίτητα φίλοι της ποίησης. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες που διαβάζουν ποίηση είναι λίγοι έως και ελάχιστοι ως προς το σύνολο. Η ποίηση θέλει παίδεμα του μυαλού και οι περισσότεροι δεν έχουν τη διάθεση να παιδεύουν το μυαλουδάκι τους. Πολλοί πάλι πιστεύουν ότι δεν τους προσφέρει κάτι, γιατί πολύ απλά δε θέλουν να της δώσουν την ευκαιρία που της αξίζει. Οι αποχρώσεις στον έρωτα λαμβάνουν τεράστιο χώρο, θα τις έβαζα μάλιστα ίσια και όμοια με τις μυρωδιές. Γράφω στο ομώνυμο ποίημα του τίτλου του βιβλίου μου: << Ποθώ να γίνω το λευκό σου και όλες οι αποχρώσεις του>>. Διότι πάνω σε έναν λευκό καμβά ακουμπάνε όλα τα χρώματα, χωρίς να χάνουν καθόλου από τη δυναμική τους. Το λευκό είναι αγνό, είναι αθώο, γι' αυτό πάνε όλα τα χρώματα και το πληγώνουν. Στον δικό μου ψυχικό κόσμο ο έρωτας δε θα μπορούσε με τίποτα να είναι κόκκινος, δε θα μπορούσε διότι το κόκκινο συμβολίζει τον θυμό, την ωριμότητα. Ο έρωτας δεν είναι ώριμος είναι τρελός, φοράει λευκό ζουρλομανδύα, ένα πράγμα! Από την άλλη το κόκκινο συμβολίζει την αγάπη και μην μπερδευόμαστε, άλλο έρωτας και άλλο αγάπη. Όχι, ο έρωτας είναι λευκός εν κατακλείδι• και αν του έδινα άλλη μια ευκαιρία το πολύ πολύ να τον όριζα ως πορτοκαλί, δίχως ιδιαίτερο λόγο, απλά και μόνο γιατί το πορτοκαλί είναι το αγαπημένο μου χρώμα και ο έρωτας επίσης είναι το αγαπημένο μου συναίσθημα.

- Σε όλη την ποίησή σου κυριαρχεί η υπαρξιακή, συναισθηματική και ερωτική πλευρά του ανθρώπου αν τα «αναγιγνώσκω» σωστά. Αλλά θα ήθελα η ίδια να μου δώσεις το «ποιητικό σου στίγμα», καθώς κι έναν «υπότιτλο περιεχομένου» για τις δυο ποιητικές σου συλλογές που κυκλοφορούν. 




- Δεν θα σε διαψεύσω, διότι ορθά καταλήγεις στο συμπέρασμα αυτό. Πιστεύω ότι ερμηνεύοντας κάποιος τις ποιητικές μου συλλογές θα έβγαζε ακριβώς το ίδιο συμπέρασμα. Είμαι πεπεισμένη, και από σχεδόν το 98% του πληθυσμού της γης, πως ο έρωτας είναι η κινητήρια δύναμη, είναι λοιπόν εύλογο στα 35 μου να με απασχολεί έντονα αυτό το υπέροχο συναίσθημα. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μιλήσω τόσο νωρίς ξεκάθαρα για το ποιητικό μου στίγμα, αλλά μιας και αναφερόμαστε στα σημάδια, που προσωπικά εμένα μου αρέσουν στο έπακρο, θα σου έλεγα ότι τα ποιήματά μου αφήνουν βιώματα, συναισθήματα και αλήθειες, στο τώρα τουλάχιστον. Ο υπότιτλος που θα έβαζα στις ποιητικές συλλογές μου που κυκλοφορούν θα ήταν : " Μέσα από τα μάτια της ψυχής μου".

- Εκτός από τα ποιητικά σου βιβλία, υπάρχει κι η προσωπική σελίδα σου(«Μελισσουργού Βασιλική - Συγγραφέας») στο ιντερνέτ. Ήθελες, με τη δημιουργία της, να υπάρχει μια ζωντανή επαφή με τους αναγνώστες σου;




- Το Ίντερνετ πλέον είναι σημαντικό εργαλείο, τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στην προβολή του έργου μας. Θεωρώ πως εκ πρώτης όψεως δίνω τη δυνατότητα και μου δίνεται και εμένα η ευκαιρία να με γνωρίζει ο κόσμος και να τον γνωρίζω. Είμαι παρά πολύ απλός άνθρωπος και γενικώς μου αρέσει να έχω επαφή με τους αναγνώστες μου, να μου λένε τις απόψεις τους για το έργο μου και να είναι δίπλα μου και να είμαι δίπλα τους, (ο καθένας με τον τρόπο του).

- Παράλληλα με την ποίηση εξασκείς και μια άλλη τέχνη, ζωγραφίζεις. Δίνεις χρώμα στους στίχους σου; Ή, παρουσιάζεις εκφραστικές σου πλευρές με τις εικόνες αντί με τις λέξεις;




- Η ζωγραφική είναι κάτι που κάνω καθαρά ως χόμπι. Μου αρέσει να αφήνω τη φαντασία μου πάνω σε έναν καμβά. Θα έλεγα ότι εν ψυχρώ εκτελώ τα χρώματα, διότι η πείρα μου σε αυτό αρκείται μόνο στο να μπορώ να θαυμάζω εξαίσια έργα πραγματικών ζωγράφων. Βέβαια, η αλήθεια είναι, ότι υπάρχουν στην κατοχή μου πίνακες που έχω εκτελέσει κατ'ιδίαν και τους έχω στιγματίσει με ανεξήγητα μπερδεμένα χρώματα και στίχους μου. Πάντως πέρα από τον αυτοσαρκασμό θέλω να αναφέρω ότι το χόμπι της ζωγραφικής είναι κάτι που ηρεμεί απίστευτα το μυαλό μου.

- Μας ενημερώνεις, στο βιογραφικό σου, ότι ασχολείσαι με το ερασιτεχνικό ψάρεμα. Θα πρέπει να έχει ένα ιδιάζοντα ρόλο στη ζωή σου, το χόμπι σου αυτό, αφού έχει μια θέση στο βιογραφικό σου.




- Το ψάρεμα είναι ένα χόμπι, που έχω κληρονομήσει από τον πατέρα μου. Έχει το εξής μοναδικό αυτό το χόμπι• δε με έχει κάνει να το βαρεθώ ποτέ, δε με έχει κουράσει. Αναπολώ στα εφηβικά μου χρόνια, τότε που μετά μανίας πάσχουσα να γνωρίσω τη νυχτερινή ζωή, είχε τύχει να γυρίσω σπίτι στις 5 τα ξημερώματα και να συναντήσω στην πόρτα τον πατέρα μου και τον θείο μου (τον μακαρίτη), οι οποίοι ετοιμάζονταν να πάνε για ψάρεμα και τους είπα να με περιμένουν πέντε λεπτά να αλλάξω ρούχα για να πάω μαζί τους. Μου άρεσε τόσο πολύ, που θυμάμαι ότι έμεινα άυπνη όλη μέρα. Στο τώρα όμως, με αφορμή την αγάπη μου για το ψάρεμα, κατόρθωσα και αγόρασα ένα μικρό στούντιο κοντά στα θαλασσινά ύδατα για να μπορώ να ψαρεύω, οπότε κατορθώνω να δραπετεύσω εκεί. Το ψάρεμα, το λατρεύω γιατί είναι μια διαδικασία που με ενώνει με την αγωνία και το άγνωστο. Πιο πάνω σου εκμυστηρεύτηκα πως η ζωγραφική ηρεμεί το μυαλό μου, το ψάρεμα όμως, ηρεμεί την ψυχή μου.

- Σε βλέπω, σε πολλές φωτό σου, καβαλάς, μηχανές μεγάλων κυβικών! Είσαι μια μοναχική καβαλάρισσα;! 




- Έχω τη μανία να με μαγεύει ότι έχει να κάνει με την ελευθερία και τον αέρα. Την τρέλα με τις μηχανές, γιατί πρόκειται περί τρέλας, τη γνώρισα από έναν φίλο μου. Δυστυχώς, τη μηχανή μεγάλου κυβισμού, που είχα, την πούλησα και τη θέση της πήρε ένα σκούτερ μεσαίου κυβισμού (είπα να σοβαρευτώ για λίγο καιρό!). Είμαι όντως μοναχική καβαλάρισσα, αν και πολλές φορές, φίλες και φίλοι μου, μου ζητάνε να τους πάω βόλτα, σπανίως το κάνω όμως, μονάχα όταν δε μπορώ να το αποφύγω! Επιθυμώ μοναξιά στην τρέλα τούτη. Πιστεύω ότι η μόνη τρέλα που δικαιώνει το δικάβαλο είναι ο έρωτας, και τον έρωτα, έχω τον τρόπο να τον κουβαλάω παντού. Αρέσκομαι να τρέχω στον άνεμο και να φωνάζω ή να τραγουδάω και να μη μπορεί να με ακούσει κανένας, νιώθω έτσι για λίγο την αναρχία στο αίμα μου.

- Είσαι ραδιοφωνική παραγωγός στο «Feilings Radio». Ποιο είναι το περιεχόμενό της και ποια η σχέση σου με το ραδιόφωνο και τον (ραδιοφωνικό) λόγο;  



- Το ραδιόφωνο είναι ένα Μέσο που με γοητεύει από πιτσιρίκα και δεν το απαρνούμαι ποτέ. Κάνω στο feelings Radio κάθε Πέμπτη μια εκπομπή που την έχω ονομάσει <<Δίχως Λογική>>. Διαπραγματεύεται την τρέλα των συναισθημάτων μας και ενίοτε υπάρχουν και διάφορα θέματα με τα οποία καταπιάνομαι. Η σχέση μου με το ραδιόφωνο είναι πολύ πρώιμη, γι' αυτό από τη μεριά μου θέλω να της δώσω την ευκαιρία να καρποφορήσει. Πάντως είναι κάτι που το κάνω με αγάπη και πιστεύω πως θα με αγαπήσει και αυτό κι οι ακροατές μου.

- Σε αρκετούς το άκουσμα «πολεμικές τέχνες» τρομάζει. Εσύ είσαι αθλήτρια πολεμικών τεχνών, απ’ ότι διαβάζω στο βιογραφικό σου. Πως συνάδουν και συμπορεύονται, μέσα σου, η δυναμικότητα που απαιτούν οι πολεμικές τέχνες με την ευαισθησία της ποίησης; Ή, για να το θέσω αλλιώς, βάλε μου εσύ τους κατάλληλους επιθετικούς προσδιορισμούς στις πολεμικές τέχνες και την ποίηση και αποκάλυψέ μου τον αρμό τους. 



- Εγώ, προσωπικώς, δε θα έβρισκα λόγο να με τρομάζει το άκουσμα ότι κάποιος κάνει πολεμικές τέχνες και θα σου εξηγήσω το γιατί. Οι νοήμονες άνθρωποι που ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες, αποκτούν μέσα από αυτές αυτοπειθαρχεία, ισορροπία, συντονισμό, αντανακλαστικά, ταχύτητα, ευελιξία, αντοχές και περισσότερη δύναμη. Μέσα από το άθλημα αυτό μπορείς να ανακτήσεις αυτοπεποίθηση, μαθαίνεις να σέβεσαι και να σε σέβονται. Εγώ ξεκίνησα με τις πολεμικές τέχνες στα έξι μου και τολμώ να πω ότι οι πολεμικές τέχνες δεν είναι για μένα μόνο αθλητισμός, αλλά ολόκληρο σχολείο. Μη ξεχάσω να αναφέρω το σπουδαίο που απόκτα κάποιος επιλέγοντας αυτό το άθλημα• αναπτύσσει σε μεγάλο βαθμό τη κιναισθησία του.
Η ποίηση είναι φτιαγμένη από ατσάλι μέσα μου, άρα είναι εξίσου δυνατή, έχει δυναμισμό στην ψυχή μου. Ξεκάθαρη και ακέρια σε όλο μου το είναι. Συνάντησα στο διάβα μου τα αγγελικά της φτερά και με ξαλάφρωσαν. Κοίταζα από μικρή κάποια να έρχεται, στα 16 μου, μου έδωσε δώρο τη φαντασία. Το διπλανό απάγκιο των ψυχών των συνανθρώπων μου, έπαψε να είναι διπλανό, έγινε ένα με το δικό μου.
Μοναδικές οι πολεμικές τέχνες, στολισμένες από υπέροχες τεχνικές, που κάνει το σώμα λάστιχο, τις αγαπάς δίχως τελειωμό. Πάνω τους φιγουράρουν δέκα τουλάχιστον προτερήματα για τον αθλητή. Τις μαθαίνουμε μόνο για καλό. Κι αν κάποιος σου επιτεθεί, σου δίνουν τα εφόδια να αμυνθείς.
Το σημείο στο οποίο εφάπτονται αυτά τα δύο είναι το ρήμα "θέλω" και το ρήμα "αγαπάω". Τα θέλω και τα αγαπάω εξίσου, γιατί και τα δύο μου ευφραίνουν την ψυχή.

- Αυτό τον καιρό είναι υπό έκδοση η τρίτη σου ποιητική συλλογή, με τίτλο «Πυρ, γυνή και θάλασσα». Είναι μια ρήση ανδρική – μιας πατριαρχικής/ανδροκρατούμενης/θρησκευτικής κοινωνίας – που μειώνει κι υποβιβάζει τη γυναίκα, ενώ, παράλληλα την στοχοποιεί ως «κακό». Θα ήθελα το δικό σου πρίσμα και να μου πεις, πως επιλέχτηκε ως τίτλος και τι σηματοδότηση δίνει στο περιεχόμενο των νέων σου ποιημάτων.




- Έχει γράψει ο Μένανδρος "Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν". Είναι όντως μια ρήση που μας λέει ότι η γυνή είναι ένα από τα τρία θηλυκά κακά της φύσεως, υπάρχουν χιλιάδες φαντάζομαι• ενδεικτικά θα σου αναφέρω (τον σεισμό, τον τυφώνα, τον πόλεμο). Έτυχε απλά να μην έχει γραφτεί κάτι γι’ αυτά που να έχει μείνει τόσο έντονα  ή πιθανόν να έχει γραφτεί κι εμένα να μου διαφεύγει. Πέρα απ’ αυτό πιστεύω ακράδαντα, ότι όλα έχουν δύο όψεις, εγώ, λοιπόν σ'αυτή τη νέα μου συλλογή, που θα βγάλω, θα αναφέρομαι στο σύνολο αυτών. Ξέχωρα απ’ αυτό, η επιλογή του τίτλου είναι εντελώς από προσωπική ανάγκη και το χρωστάω σε μια ψυχή. Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν 4 ποιήματα που αναφέρονται στον τίτλο της νέας συλλογής. Όσο για το τι διαπραγματεύεται, θα έλεγα, τον έρωτα, την αγάπη και επιπλέον διάφορα ανθρωπιστικά και κοινωνικά θέματα.

- Σε ποιους απευθύνεται σήμερα ένα ποιητικό βιβλίο; Ο Μίλτος Σαχτούρης, έλεγε ότι 3000 είναι αυτοί που ενδιαφέρονται πραγματικά για την ποίηση. Κι όμως, κοκορευόμαστε, ως έθνος και κράτος, για τον πολιτισμό μας. Μάλιστα τα δυο «Νόμπελ»(Σεφέρης - Ελύτης), αλλά – για να μην τα ξεχνάμε - και τα δυο «Λένιν»(Βάρναλης - Ρίτσος) τα πήραν ποιητές! Από την άλλη όμως, στον Μίλτο Σαχτούρη, το ελληνικό κράτος, έδινε τιμητική σύνταξη 600 ευρώ το μήνα! Ενώ στον προπονητή  Ότο Ρεχάγκελ - μετά την κατάκτηση του πανευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος από την εθνική ομάδα μας το 2004 – του δόθηκε το ποσό των 800.000(!) ευρώ για την ανανέωση του συμβολαίου του για έναν μόνο χρόνο! Τελικά, είμαστε η Ελλάδα της ποίησης ή της μπάλας; 



- "Τὸ κεφάλι τοῦ ποιητῆ

Ἔκοψα τὸ κεφάλι μου
τό ῾βαλα σ᾿ ἕνα πιάτο
καὶ τὸ πῆγα στὸ γιατρό μου
-Δὲν ἔχει τίποτε, μοῦ εἶπε,
εἶναι ἁπλῶς πυρακτωμένο
ρίξε το μέσα στὸ ποτάμι καὶ θὰ ἰδοῦμε
τό ῾ριξα στὸ ποτάμι μαζὶ μὲ τοὺς βατράχους
τότε εἶναι ποὺ χάλασε τὸν κόσμο
ἄρχισε κάτι παράξενα τραγούδια
νὰ τρίζει φοβερὰ καὶ νὰ οὐρλιάζει
τὸ πῆρα καὶ τὸ φόρεσα πάλι στὸ λαιμό μου
γύριζα ἔξαλλος τοὺς δρόμους
μὲ πράσινο ἑξαγωνομετρικὸ κεφάλι ποιητῆ".


Με αυτό το ποίημα του Σταχτούρη θα ξεκινήσω την απάντηση μου. Κατ' εμέ η ποίηση είναι μια από τις ομορφότερες και αρχαιότερες τέχνες. Δυστυχώς, θα συμφωνήσω με τον μεγάλο Μίλτο Σαχτούρη, αυτοί που ενδιαφέρονται ουσιαστικά για την ποίηση είναι μειονότητα μπροστά στο πληθυσμό της χώρας μας. Το κακό με τους Έλληνες είναι ότι δεν ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με την τέχνη, βολεύονται με την τηλεόραση και την εύκολη διασκέδαση, την διασκέδαση που δε βάζει τον εγκέφαλο σε ιδιαίτερη λειτουργία. Είναι δύσκολο να γράφεις ποίηση, να εκθέτεις την ψυχή σου και να σου ζητάνε να την πληρώσεις κιόλας. Όμως, γνωρίζουμε πως είμαστε στη χώρα που όλα πληρώνονται, είτε σε είδος, είτε με ευρώ. Η ενόχλησή μου από όλο αυτό είναι τεράστια, <<είθισται να πληρώνουν οι ποιητές>>, μου είπε πρόσφατα ένας εκδότης, καθώς αναζητούσα πού θα εκδώσω την τρίτη ποιητική συλλογή μου• και όταν ρώτησα "γιατί", μου απάντησε: <<γιατί υπάρχουν πολλά ψώνια που πιστεύουν ότι γράφουν ποίηση και είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ώστε να εκδώσουν τη δική τους συλλογή, έτσι λοιπόν – συνέχισε -  παίρνει και τους αξιόλογους η μπάλα>>. Η ποίηση σήμερα λοιπόν απευθύνεται σε λίγους και να σου πω την αλήθεια, έχω αρχίσει να πιστεύω οτι αν π.χ το σύνολο που διαβάζουν ποίηση είναι 5000 ψυχές, οι 2000 από αυτές γράφουν κιόλας είτε καλά, είτε μέτρια, είτε άσχημα. Άρα, θα έλεγε κάνεις ότι είναι ένας "φαύλος κύκλος".
Από την άλλη υποστηρίζω τη ρήση " νους υγιής εν σώματι υγιεί " γιατί μην ξεχνούμε πως η (μπάλα - ποδόσφαιρο) είναι αθλητισμός και δυστυχώς ο υγιής αθλητισμός και πρωταθλητισμός χωλαίνει επίσης στη χώρα μας.
Με την κατάκτηση του πανευρωπαϊκού κυπέλλου ξεχύθηκαμε όλοι στους δρόμους. Το 1979 όμως που πήρε το Νόμπελ ο Ελύτης, ποιος νοιάστηκε;
Εν Ελλάδι κανείς ποιητής δε πρόκειται να ζήσει από την Τέχνη του, ενώ η τέχνη του να κλοτσάς καλά μια μπάλα μπορεί να σου δώσει πλούτη να ζήσουν δέκα γενιές. Κλείνοντας θα αφήσω μια αύρα πόνου για τους πραγματικούς καλλιτέχνες αυτής της χώρας, γιατί υπάρχουν παρά πολύ αξιόλογοι καλλιτέχνες, που επειδή δεν ασπάστηκαν το σύστημα, αργοπεθαίνουν στο περιθώριο. Όχι, Τάσο, δεν είμαστε η Χώρα της μπάλας, ούτε της Ποίησης (και γιατί να τα βάλουμε με την επίσης " πουλημένη στην Ελλάδα στρογγυλή Θεά"; Δε βρίσκω την αιτία). Είμαστε η Χώρα της διαφθοράς και του βολέματος. Και αν η Νατάσα Θεοδωρίδου λέει " για ποια αγάπη μου μιλάς;", εγώ, θα το διαφοροποίησω και θα το κάνω ..... " Για ποια Ελλάδα μου μιλάς; ".

- Βασιλική ποιο είναι το ποιητικό μότο της δικής σου ζωής, που θα μπορούσε να τιτλοφορήσει τη συνέντευξή μας;



- Μια σκεπτόμενη μέλισσα στον άνεμο.

Επισκεφτείτε:


https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D-%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE/1551485611776713?ref=profile

Τάσος Καραντής