Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Καρκινογόνο το τσιπάρισμα στα κατοικίδια ζώα;

Καρκινογόνο το τσιπάρισμα στα κατοικίδια ζώα; 





Εδώ και σχεδόν μια 10ετία – με το νόμο 3170/2003 για εμφύτευση microchip(ηλεκτρονική σήμανση) στα ζώα – είναι υποχρεωτικό(με ποινές μάλιστα, βάση του νόμου 4039/2012) το τσιπάρισμα στα κατοικίδια ζώα στην Ελλάδα.


Αν θα μέναμε στους πρακτικούς λόγους(ταυτοποίηση - περιορισμός εγκατάλειψής τους – παράνομη διακίνηση κι εξαφάνιση ζώων στο εξωτερικό), το θέμα, ίσως, δεν θα μας απασχολούσε δημοσιογραφικά, διότι, φανομενικά, φαίνεται, ως κάτι το, πρακτικά, θετικό.





Όταν, όμως, η επιστημονική - ιατρική κοινότητα διχάζεται, και μελέτες μιλάνε πως η εμφύτευση microchip(ηλεκτρονική σήμανση) προκαλεί καρκίνο στα ζώα, αλλά κι όταν έχουν αρχίσει να εμφανίζονται προτάσεις για εμφυτεύσεις(αλλά και να πραγματοποιούνται ήδη) σε ανθρώπους(!), τότε, το όλο θέμα, αποκτά πολλές άλλες διαστάσεις(υγειονομικές, δικαιωμάτων ανθρώπων και ζώων, ιδεολογικοπολιτικές, βιοηθικές), κι η δημοσιογραφική διευρεύνησή του επιβάλλεται!





Ας δούμε, όμως, καταρχάς, τους νόμους 3170/2003 & 4039/2012, τις ποινικές κυρώσεις, τη θέση του  Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου, τις περιπτώσεις, αλλά και τις προτάσεις εμφυτεύσεων μικροτσίπ σε ανθρώπους(με όλες τις πολιτικές και ρατσιστικές προεκτάσεις), και – τέλος – και, κυρίως βέβαια, τις επιστημονικές μελέτες, που «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου» για τη σύνδεση τσιπαρίσματος και καρκίνου!




Συγκεκριμένα, βασίζομαι, σε δημοσίευμα(24-10-2010) της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ»(ρεπορτάζ : Ειρήνη Βενιού), που, ουσιαστικά, το θεωρώ αναπάντητο(τα όσα λέει η πρόεδρος του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου τα θεωρώ «μισόλογα»…), γι’ αυτό και το ξαναφέρνω, μέσω της στήλης μου «Η αθέατη πλευρά της σελήνης», μήπως και προκύψει κάποιος αντικειμενικός επιστημονικός διάλογος για το θέμα.


Οι νόμοι 3170/2003 & 4039/2012 σχετικά με τη εμφύτευση microchip(ηλεκτρονική σήμανση) στα κατοικίδια ζώα





Ο νόμος 4039/2012 συμπεριλαμβάνει ουσιαστικά και τον 3170/2003(ενσωματώνοντας και τις ποινικές κυρώσεις) :

«Άρθρο 4
Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση σήμανσης και καταγραφής των ζώων συντροφιάς και των ιδιοκτητών τους - Σήμανση, βιβλιάριο υγείας ή διαβατήριο.

  1. Στη Διεύθυνση Πληροφορικής του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων δημιουργείται Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση σήμανσης και καταγραφής των ζώων συντροφιάς και των ιδιοκτητών τους. Στη Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση καταχωρίζονται από τους κτηνιάτρους, που έχουν πιστοποιηθεί, τα στοιχεία, που αφορούν στην αναγνώριση των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς (όπως φύλο, χρώμα, ράτσα, απώλεια, παράδοση σε άλλον ιδιοκτήτη, θάνατος) και τα στοιχεία αναγνώρισης του ιδιοκτήτη τους (όπως ονοματεπώνυμο,διεύθυνση, τηλέφωνο και αριθμό ταυτότητας ή διαβατηρίου ή ισοδύναμου εγγράφου, όπως δίπλωμα οδήγησης ή ασφαλιστικό βιβλιάριο), καθώς και τηρούνται απαρεγκλίτως οι διατάξεις «περί προσωπικών δεδομένων». Η πιστοποίηση των κτηνιάτρων πραγματοποιείται με την ηλεκτρονική υποβολή αίτησης στη Διεύθυνση Πληροφορικής του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και τη χορήγηση στον αιτούντα κτηνίατρο κωδικού πρόσβασης στη Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση. Η Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση συνδέεται απευθείας με τα κτηνιατρεία και γενικά τους χώρους, που πραγματοποιείται η σήμανση των ζώων συντροφιάς. Η πιστοποίηση των κτηνιάτρων των Διευθύνσεων Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων της χώρας είναι υποχρεωτική. Στη Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση εισάγονται λογικοί παράμετροι συσχέτισης του αριθμού των ζώων ανά ιδιοκτήτη, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ευζωία των ζώων και η τήρηση των βασικών υγειονομικών κανόνων.

  2. Οι απαιτήσεις για την ηλεκτρονική σήμανση και καταγραφή των στοιχείων των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς εφαρμόζονται και για την ηλεκτρονική σήμανση και καταγραφή των αδέσποτων ζώων συντροφιάς.

  3.α. Η σήμανση κάθε ζώου συντροφιάς είναι υποχρεωτική, εξαιρουμένων των σκύλων που χρησιμοποιούνται για τη φύλαξη ποιμνίων, για τους οποίους καθίσταται προαιρετική υπό την προϋπόθεση ότι δεν μετέχουν σε προγράμματα γενετικής βελτίωσης με σκοπό τη βελτίωση και τη σταθεροποίηση συγκεκριμένων φυλών. Η δαπάνη της σήμανσης και της καταγραφής των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς βαρύνει τον ιδιοκτήτη τους και των αδέσποτων τον οικείο Δήμο ή το φιλοζωικό σωματείο ή την ένωση, που μπορούν να προμηθεύονται το ηλεκτρονικό μέσο σήμανσης απευθείας από το εμπόριο. Στην περίπτωση ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (ΑΜΕΑ με ποσοστό αναπηρίας μεγαλύτερο ή ίσο του 80%, πολύτεκνοι, τρίτεκνοι, μονογονεϊκές οικογένειες, άνεργοι εγγεγραμμένοι στα μητρώα του Ο.Α.Ε.Δ., οι διαβιούντες με το επίδομα της Πρόνοιας), οι ιδιοκτήτες των ζώων συντροφιάς επιβαρύνονται με το κόστος μόνο του ηλεκτρονικού μέσου σήμανσης και οι υπόλοιπες υπηρεσίες προσφέρονται αζημίως όταν η σήμανση του ζώου πραγματοποιείται στα κτηνιατρεία ή στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους, των Δήμων, των διαδημοτικών κέντρων και των Διευθύνσεων Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων της Χώρας.  Για την πραγματοποίηση της ηλεκτρονικής σήμανσης ή την έκδοση βιβλιαρίου υγείας ή διαβατηρίου ο ιδιοκτήτης του δεσποζόμενου ζώου συντροφιάς υποχρεούται να επιδεικνύει στον κτηνίατρο, που έχει πιστοποιηθεί, την αστυνομική του ταυτότητα ή το διαβατήριο του ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο, προκειμένου να επαληθευτούν τα ατομικά του στοιχεία και να αντιστοιχηθεί ο μοναδικός κωδικός σήμανσης του ζώου συντροφιάς με τα ατομικά στοιχεία του ιδιοκτήτη του. Ο διενεργών τη σήμανση πιστοποιημένος κτηνίατρος χορηγεί ατελώς στον ιδιοκτήτη του ζώου βεβαίωση ηλεκτρονικής σήμανσης και καταγραφής, με βάση το υπόδειγμα του Παραρτήματος 1, με
τον αριθμό σήμανσης του ζώου, τα χαρακτηριστικά του (φύλο, χρώμα, ράτσα) και τα στοιχεία του ιδιοκτήτη (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο και αριθμό ταυτότητας ή διαβατηρίου ή άλλου ισοδύναμου εγγράφου).

  β. Ο Ο.Τ.Α., προκειμένου να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα και λειτουργία των υποδομών του, που σχετίζονται με τη διαχείριση αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων, δύναται να επιβάλει, μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ανταποδοτικό τέλος, το οποίο δεν μπορεί να ξεπερνά το ποσό των τριών (3) ευρώ, ανά σημαινόμενο ζώο. Το προαναφερθέν τέλος εισπράττεται και εντός τριάντα (30) ημερών αποδίδεται στον οικείο Ο.Τ.Α., από τον κτηνίατρο που διενεργεί την πράξη
της σήμανσης και καταγραφής του ζώου στη Διαδικτυακή Βάση Δεδομένων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προσκομιζομένων, επιπροσθέτως στον Ο.Τ.Α., από τον κτηνίατρο των αντιγράφων Πιστοποιητικών Ηλεκτρονικής Ταυτοποίησης.

  4. Η σήμανση και η αναγνώριση κάθε ζώου συντροφιάς πραγματοποιείται με την τοποθέτηση στην αριστερή εξωτερική πλευρά του τράχηλου του ζώου συστήματος ηλεκτρονικής αναγνώρισης (αποκριτής πομποδέκτης), το οποίο είναι παθητική συσκευή αναγνώρισης ραδιοσυχνότητας μόνο για ανάγνωση, σύμφωνο με το πρότυπο ISO 11784 και τεχνολογίας HDX ή FDX-B και μπορεί να αναγνωστεί από συσκευή ανάγνωσης συμβατή με το πρότυπο ISO 11785 και καταχωρίζεται στη Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση σήμανσης και καταγραφής των ζώων συντροφιάς και των ιδιοκτητών τους. Οι διαθέτες του ηλεκτρονικού μέσου σήμανσης, λιανικής ή χονδρικής πώλησης, υποχρεούνται να διαθέτουν στην ελληνική αγορά ηλεκτρονικό μέσο σήμανσης σύμφωνο με τις παραπάνω απαιτήσεις με οδηγίες χρήσης και στην ελληνική γλώσσα.

  5. Η ηλεκτρονική σήμανση και καταγραφή, η έκδοση διαβατηρίου και βιβλιαρίου υγείας, σύμφωνα με τα υποδείγματα του Παραρτήματος 2 και 3, πραγματοποιούνται από κτηνιάτρους, που έχουν πιστοποιηθεί και ασκούν νόμιμα το κτηνιατρικό επάγγελμα στην Ελλάδα σε κτηνιατρεία ή σε ειδικά
διαμορφωμένους χώρους των Δήμων, των διαδημοτικών κέντρων, των Διευθύνσεων Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων της χώρας, καθώς και των φιλοζωικών σωματείων. Βιβλιάριο υγείας δεν απαιτείται, εάν το ζώο συντροφιάς διαθέτει διαβατήριο. Στην περίπτωση που η σήμανση των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς πραγματοποιείται σε κτηνιατρείο ή διαμορφωμένο χώρο που ανήκει σε Ο.Τ.Α. ή σύμπραξη Ο.Τ.Α., ο ιδιοκτήτης του ζώου εκτός από το κόστος του μέσου ηλεκτρονικής σήμανσης μπορεί να επιβαρύνεται και με πρόσθετο κόστος για την παροχή των υπηρεσιών της σήμανσης, το οποίο είναι δυνατόν να επιβάλλεται, όταν καθοριστεί με απόφαση του οικείου ή των οικείων Ο.Τ.Α.

  6. Οι κτηνίατροι, που πραγματοποιούν την ηλεκτρονική σήμανση των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς, υποχρεούνται να ελέγχουν τη λειτουργικότητα των μέσων ηλεκτρονικής σήμανσης και να χρησιμοποιούν τα μέσα, που πληρούν τις απαιτήσεις της παραγράφου 4. Σε περίπτωση καταγγελίας για τη διάθεση ή τη χρησιμοποίηση μέσων ηλεκτρονικής σήμανσης, που δεν πληρούν τις απαιτήσεις της παραγράφου 4, τα πρόσωπα, που διαθέτουν ή χρησιμοποιούν αυτά, υποχρεούνται να παρέχουν πλήρη αποδεικτικά στοιχεία για τη συμμόρφωση τους με την παράγραφο 4, στις αρμόδιες αρχές ελέγχου και εφαρμογής του συστήματος του άρθρου 2.

  7. Ο ιδιοκτήτης κάθε ζώου συντροφιάς υποχρεούται να ενημερώνει τον κτηνίατρο, που έχει πιστοποιηθεί, για τη μεταβολή των στοιχείων, που έχουν καταχωριστεί στη βάση δεδομένων και αφορούν είτε στον ίδιο (όπως ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, αριθμό ταυτότητας ή διαβατηρίου ή άλλου ισοδύναμου εγγράφου) είτε στο ζώο συντροφιάς, που έχει δηλώσει στο όνομα του (όπως θάνατος, απώλεια, παράδοση σε άλλον ιδιοκτήτη), το αργότερο εντός 15 ημερών από τη μεταβολή με σκοπό να επικαιροποιούνται οι πληροφορίες της Διαδικτυακής Ηλεκτρονικής Βάσης. Σε κάθε περίπτωση αλλαγής ιδιοκτήτη είναι απαραίτητη η σχετική επισημείωση στο βιβλιάριο υγείας ή στο διαβατήριο του ζώου από τον κτηνίατρο, ατελώς, κατά την ετήσια κτηνιατρική εξέταση του ζώου ή κατά τον εμβολιασμό του, προκειμένου να ενημερώνεται και η Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση.

  8. Η συμπλήρωση των στοιχείων του βιβλιάριου υγείας ή του διαβατηρίου του ζώου συντροφιάς πραγματοποιείται χειρόγραφα ή και μέσω της εφαρμογής της Διαδικτυακής Ηλεκτρονικής Βάσης. Ο μοναδικός κωδικός της Ηλεκτρονικής Σήμανσης του ζώου συντροφιάς εγγράφεται στο βιβλιάριο υγείας ή στο διαβατήριο του ζώου χειρόγραφα ή με την ετικέτα ταυτοποίησης.

  9. Για την αναγνώριση των ιδιοκτητών δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς, που φέρουν ηλεκτρονική σήμανση, τον έλεγχο του βιβλιάριου υγείας ή του διαβατηρίου και γενικά για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου οι Υπηρεσίες της Δημοτικής Αστυνομίας, της θηροφυλακής των κυνηγετικών συλλόγων και οι υπάλληλοι των Τελωνείων και των Σταθμών Υγειονομικού
Κτηνιατρικού Ελέγχου (ΣΥΚΕ) εφοδιάζονται με τους κατάλληλους ανιχνευτές, η δαπάνη αγοράς των οποίων βαρύνει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

  10. Το αργότερο μέσα σε ένα μήνα από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος υποχρεούται να παραδώσει σε ηλεκτρονική μορφή, συμβατή με τη Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση, τα στοιχεία των ιδιοκτητών και των κωδικών σήμανσης των ζώων συντροφιάς, που έχει καταγράψει από την ημερομηνία ανάθεσης σε αυτόν της τήρησης Ηλεκτρονικής Βάσης Δεδομένων μέχρι την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος νόμου, διατηρώντας πρόσβαση στην προαναφερθείσα βάση με κωδικό πρόσβασης. Επίσης, κωδικός πρόσβασης παρέχεται και στους Ο.Τ.Α., προκειμένου να έχουν τον έλεγχο δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων, στα διοικητικά τους όρια.

  11. Η Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση σήμανσης και καταγραφής των ζώων συντροφιάς και των ιδιοκτητών τους αρχίζει να λειτουργεί ένα μήνα μετά την ημερομηνία δημοσίευσης του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

  12. Με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ρυθμίζονται οι όροι δημιουργίας της Διαδικτυακής Ηλεκτρονικής Βάσης, ειδικότερα τα θέματα, που αφορούν στη διαδικασία πιστοποίησης και χορήγησης κωδικού πρόσβασης στους φορείς εκτέλεσης της σήμανσης και καταγραφής των ζώων συντροφιάς και των ιδιοκτητών τους στη Διαδικτυακή Ηλεκτρονική Βάση, καθώς και κάθε άλλο θέμα σχετικό με την οργάνωση και τη λειτουργία της βάσης.




Άρθρο 5
Υποχρεώσεις ιδιοκτητών δεσποζόμενου ζώου συντροφιάς.

  7. Μετά την παρέλευση 30 ημερών από τη δημοσίευση του νόμου αυτού απαγορεύεται η δημοσίευση αγγελιών για ζώα συντροφιάς προς πώληση, υιοθεσία ή δωρεάν παραχώρηση σε έντυπα, φυλλάδια, τοιχοκολλήσεις ή σε ιστοσελίδες, αν δεν αναφέρεται ο αριθμός της ηλεκτρονικής σήμανσης τους.
δ.α. Απαγορεύεται να εισάγονται στην Ελλάδα ζώα συντροφιάς, που δεν έχουν ηλεκτρονική σήμανση. Τα στοιχεία σήμανσης των εισαγόμενων ζώων (κωδικός σήμανσης και όνομα εισαγωγέα), από χώρες εκτός Ε.Ε. καταγράφονται στα σημεία εισόδου στην Ελλάδα και ενημερώνεται απευθείας η ηλεκτρονική βάση δεδομένων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

  β. Απαγορεύεται η αφαίρεση του μέσου ηλεκτρονικής σήμανσης από τον ιδιοκτήτη του ζώου συντροφιάς (με σκοπό να αποτραπούν φαινόμενα εγκατάλειψης ζώου) ή από άλλο πρόσωπο ή από κτηνίατρο (με σκοπό την αποτροπή παράνομου σκοπού).






Άρθρο 19 
Συμπληρωματικές διατάξεις προστασίας των ζώων


1. Με εντολή του αρμόδιου εισαγγελέα αφαιρείται προσωρινά ή οριστικά το ζώο συντροφιάς ή ζώο άλλης κατηγορίας από την κατοχή του παραβάτη των διατάξεων του άρθρου 5 παράγραφος 1 περιπτώσεις α', β' και γ' και του άρθρου 16 και το ζώο παραδίνεται στο καταφύγιο αδέσποτων ζώων του αρμόδιου Δήμου ή σε ενδιαφερόμενη φιλοζωική εταιρεία ή σωματείο.».

Ρεζουμέ : η εμφύτευση microchip(ηλεκτρονική σήμανση) των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς είναι υποχρεωτική(με τους νόμους 3170/2003 & 4039/2012), και η μη τήρησή της επισίει πρόστιμο 300 ευρώ, κι αφαίρεση, προσωρινή ή οριστική, του ζώου συντροφιάς.






Εμφύτευση microchip(ηλεκτρονική σήμανση) : ουσιαστικά οφέλη ή «επιβαλλόμενη μόδα»;


Στην Ελλάδα, όπως μας ενημερώνει η πρόεδρος του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου κυρία  Αθηνά Τραχήλη, το μικροτσίπ είναι υποχρεωτικό από το 2003 για τα κατοικίδια. Πέρα από τον περιορισμό των περιστατικών εγκατάλειψης, η συγκεκριμένη μέθοδος ταυτοποίησης θα μπορούσε να «φρενάρει» τη διακίνηση και εξαφάνιση των ζώων στο εξωτερικό.

«Δυστυχώς πάρα πολλά ζώα μεταφέρονται από την Ελλάδα σε άλλες χώρες με το πρόσχημα ότι θα έχουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Τελικά όμως δεν γνωρίζουμε τι τύχη έχουν αυτά. Ο έλεγχος, μέσω της ταυτοποίησης, θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ στην αποτροπή των κινήσεων αυτών» αναφέρει η κυρία Τραχήλη. «Μέχρι τώρα υπάρχουν μόνο περί τις 135.000 καταχωρίσεις στη χώρα μας, γιατί ως γνωστόν στην Ελλάδα μπορεί να υπάρχουν νόμοι αλλά αυτοί πολλές φορές δεν εφαρμόζονται» τονίζει η επικεφαλής.

«Παρ΄όλα αυτά το κράτος χορηγεί στους δήμους κονδύλια για στειρώσεις, μικροτσίπ κτλ. Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη εμφανίζονται ως οι πλέον ενεργοί δήμοι. Σε ορισμένες περιοχές της Θεσσαλίας πάλι, εθελοντικά, κάποιοι αντιδήμαρχοι, που είναι υπεύθυνοι για τη γεωργία και την κτηνοτροφία των περιοχών αυτών, με δικά τους χρήματα κάλεσαν τους ιδιοκτήτες ζώων να βάλουν μικροτσίπ,όπως, π.χ., στον Δήμο Βόλου» μας εξηγεί η κυρία Τραχήλη, υπογραμμίζοντας ότι η τοποθέτηση του μικροτσίπ είναι μόνο για τα δεσποζόμενα ζώα. Στην περίπτωση των αδέσποτων ζώων τοποθετούνται ειδικά κολάρα ή μικροτσίπ, τα οποία επίσης καταχωρίζονται στη βάση δεδομένων.
«Παρ΄ όλα αυτά, το πρόβλημα είναι μεγάλο. Στην παρούσα φάση συνδεόμαστε με την Εuropetnet, την ευρωπαϊκή βάση δεδομένων για τον εντοπισμό χαμένων ζώων, ενώ παράλληλα φτιάχνουμε ένα καινούργιο σύστημα προκειμένου να υπάρχει απευθείας πρόσβαση από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, από τις εισόδους και εξόδους της χώρας, τους δήμους και όλα τα κτηνιατρεία της χώρας.

Ρεζουμέ:  Μέχρι στιγμής το μέτρο του τσιπαρίσματος(και η ποινικοποίηση της μη υποχρεωτικής εφαρμογής του), δεν έχει επιφέρει τα οφέλη για τα οποία, θεωρείται, ότι εφαρμόστηκε. Όπως γνωρίζουν, οι πάντες, από την εικόνα των ελληνικών δρόμων, αλλά κι από τα τακτικά ρεπορτάζ, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας : ούτε ο περιορισμός των περιστατικών εγκατάλειψης των ζώων συντροφιάς έχει μειωθεί(τουναντίον!), ούτε η διακίνηση και εξαφάνιση των ζώων στο εξωτερικό έχει σταματήσει…





Το τσιπάρισμα προκαλεί καρκίνο στα ζώα; 


Για το αν η εμφύτευση της συγκεκριμένης τεχνολογίας θα μπορούσε να είναι επικίνδυνη για τους τετράποδους φίλους μας η πρόεδρος του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου κυρία Τραχήλη υποστηρίζει ότι όσες μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί δεν είναι πλήρως τεκμηριωμένες…


 Την απάντησή της θα την χαρακτήριζα πολύ «πολίτικαλ κορέκτ» κι αρκετά φειδωλή επιστημονικά : «Για να λάβει έγκριση ένα εμφυτεύσιμο μικροτσίπ περνάει από μια σειρά μελετών και δοκιμών.
Ενδεχομένως κάποιες έρευνες να συνδέουν τα εμφυτεύσιμα μικροτσίπ με την εμφάνιση καρκίνου.
Αν ωστόσο υπήρχε και η παραμικρή βάσιμη υποψία, θεωρώ ότι δεν θα επιτρεπόταν κάτι τέτοιο. Ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι νόμοι σε Ευρώπη και ΗΠΑ για την προστασία της ευζωίας των ζώων.
Αλλωστε, η εμφύτεσή του αποτελεί εφαρμογή ευρωπαϊκής νομοθεσίας και σε άλλες χώρες έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από το 2003».


Ρεζουμέ:

«Ενδεχομένως κάποιες έρευνες να συνδέουν τα εμφυτεύσιμα μικροτσίπ με την εμφάνιση καρκίνου… ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι νόμοι σε Ευρώπη και ΗΠΑ για την προστασία της ευζωίας των ζώων… άλλωστε, η εμφύτεσή του αποτελεί εφαρμογή ευρωπαϊκής νομοθεσίας και σε άλλες χώρεςέχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από το 2003…».
Στην εποχή της νοθείας, του κέρδους και των συμφερόντων, σας καλύπτει μια τέτοια θολή απάντηση;

Προσωπικά, μόνο επιστημονική – ιατρική δεν θα την χαρακτήριζα μια τέτοια απάντηση… τα – ιδεολογικοπολιτικά και ηθικά – συμπεράσματα, είναι, βεβαίως, δικά σας… αλλά… πριν τα βγάλετε… ας έχετε υπόψη τις επιστημονικές έρευνες, στις οποίες ΔΕΝ αναφέρεται(συγκεκριμένα, αν κι είναι γνωστές…) η πρόεδρος του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου…





Καρκίνος εργαστηρίου με «κοινωνικές» μεταστάσεις 


«Κάθετα αντίθετη στην εμφύτευση των μικροτσίπ, τόσο σε ανθρώπους όσο και σε ζώα, είναι η δρ. Κάθριν Αλμπρεχτ, απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, συγγραφέας και ιδρύτρια της ιστοσελίδας www. ΑntiChips.com, η οποία συγκέντρωσε σειρά μελετών από το 1990 έως το 2006 που αφορούσαν την καρκινογόνο επίδραση των «έξυπνων» μικροσυσκευών στην υγεία πειραματόζωων.




«Τα πειραματόζωα που μελετούνταν στις έρευνες που εξετάσαμε έφεραν μικροτσίπ για τη διευκόλυνση της καταμέτρησής τους και την ταχύτερη καταγραφή των αποτελεσμάτων των πειραμάτων, που αφορούσαν όμως άλλο επιστημονικό θέμα» αναφέρει η δρ. Άλμπρεχτ. «Οταν οι επιστήμονες αντιλήφθηκαν ότι τα ζώα εμφάνιζαν καρκινικούς όγκους,αποφάσισαν να σταματήσουν την έρευνά τους και να καταγράψουν τα ανησυχητικά αυτά αποτελέσματα,τα οποία στη συνέχεια δημοσίευσαν σε έγκυρα επιστημονικά έντυπα».

«Οι ερευνητές έκαναν το εξής : σε έρευνες με ποντίκια,για παράδειγμα, μοίρασαν τα ζώα σε ομάδες. Κάποια μπήκαν στην ομάδα ελέγχου (control group) και κάποια άλλα στην πειραματική ομάδα. Όλα όμως έφεραν εμφυτεύσιμο μικροτσίπ. Όσα ανήκαν στην πειραματική ομάδα εκθέτονταν σε χημικά, ή ακτινοβολία, ή υποβάλλονταν σε άλλες διαδικασίες, ενώ όσα ήταν στην ομάδα ελέγχου ζούσαν σε φυσιολογικές συνθήκες. Έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα, λοιπόν, «οι ερευνητές παρατηρούσαν ότι τα ζώα ανέπτυσσαν καρκινικούς όγκους γύρω ή δίπλα από τα εμφυτεύσιμα μικροτσίπ και για ευνόητους λόγους κάτι τέτοιο επηρέαζε την πορεία των ερευνών τους», υποστηρίζει η ερευνήτρια από την πλευρά της.

«Οι όγκοι αναπτύσσονταν ταχύτατα. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα αυτοί ήταν τόσο μεγάλοι που τα ζώα δεν μπορούσαν να φτάσουν στο φαγητό τους, ενώ είχαν την τάση να κάνουν μεταστάσεις και σε άλλα σημεία του οργανισμού», μας εξηγεί η δρ. Αλμπρεχτ. Όταν το 2007 τα αποτελέσματα αυτά βγήκαν στη δημοσιότητα, ξέσπασε θύελλα αντιδράσεων, καθώς πολλά ήταν τα αναπάντητα ερωτηματικά από την πλευρά του κόσμου προς τις αρμόδιες αρχές και ιδιαίτερα για το θέμα της έγκρισης του εμφυτεύσιμου για τον άνθρωπο μικροτσίπ VeriChip.




«Από τότε, που το όλο ζήτημα έγινε γνωστό, το 2007, πολλές δοκιμές οι οποίες βρίσκονταν στα σκαριά και αφορούσαν την εμφύτευση μικροτσίπ RFΙD σε ανθρώπους τελικά ακυρώθηκαν.

Συγκεκριμένα,υπήρξε και η περίπτωση ενός ασθενούς με Αλτσχάιμερ,που συμμετείχε σε πειράματα εταιρείας κατασκευής των μικροτσίπ, ο οποίος με προσέγγισε λέγοντάς μου ότι απαίτησε να του αφαιρεθεί άμεσα το μικροτσίπ.

Οπως έμαθα, ακολούθησαν και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις ασθενών που ζήτησαν το ίδιο». «Από την άλλη πλευρά, ιδιοκτήτες σκύλων που έφεραν μικροτσίπ και είχαν αναπτύξει καρκίνο άρχισαν να επικοινωνούν μαζί μου, λέγοντας ότι επιθυμούν να μιλήσουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την εμπειρία τους», λέει η ίδια.


«Δεν πιστεύω ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχει κάθε πλευρά της ζωής των πολιτών. Το επόμενο βήμα θα είναι να μας τοποθετήσει μια κάμερα στην κρεβατοκάμαρα. Αποψή μου είναι ότι η τεχνολογία που εφαρμόζεται ευρέως στα ζώα κάποια στιγμή θα έρθει και στον άνθρωπο. Αν δεν θέλουμε λοιπόν να ζήσουμε σε μια τέτοια κοινωνία, τότε θα πρέπει να βρούμε έναν άλλον τρόπο να αντιμετωπίσουμε παρόμοιες δυσκολίες. Γιατί σε κάποια φάση τα μικροτσίπ αυτά δεν αποκλείεται να αποκτήσουν δυνατότητα εντοπισμού μέσω GΡS ή επίδρασης στα συναισθήματά μας. Πιστεύω ότι θα πρέπει να τραβήξουμε μια γραμμή και να αρνηθούμε την εμφύτευση μικροτσίπ σε έμβια όντα - είτε πρόκειται για κατοικίδια, είτε για συγγενείς», ισχυρίζεται ένθερμα η δρ Αλμπρεχτ.





Εμφυτεύσεις σε ανθρώπους!

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε σε πρόσφατο ρεπορτάζ του το αμερικανικό ειδησεογραφικό δίκτυο CΒS, στις ΗΠΑ υπάρχουν περίπου 100 καταγεγραμμένοι ασθενείς οι οποίοι φέρουν εμφυτεύσιμα μικροτσίπ.

Πολλές, ωστόσο, είναι οι περιπτώσεις εργαζομένων που προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε απαραίτητους για την εργασία τους χώρους οδηγήθηκαν εμμέσως στην αποδοχή της υποδόριας εμφύτευσης της τεχνολογίας RFΙD.

«Αυτό που ίσως ανησυχεί περισσότερο τον κόσμο είναι το ενδεχόμενο κάποια μέρα ο εργοδότης τους να τους υποχρεώσει να τοποθετήσουν το εν λόγω μικροτσίπ. Πριν από καιρό, ο πρόεδρος της εταιρείας City Watcher, στο Σινσινάτι, κ. Σον Νταρκς αποφάσισε πως μόνο οι κάτοχοι ενός εμφυτεύσιμου μικροτσίπ θα είχαν πρόσβαση στον χώρο αποθήκευσης των αρχείων της εταιρείας. Τελικά, τοποθετήθηκαν VeriChip στον ίδιο και σε δύο εργαζομένους, ενώ ένας άλλος ο οποίος αρνήθηκε την εμφύτευση κατέληξε να φοράει το μικροτσίπ υπό μορφήν κάρτας στον λαιμό. Παρά το γεγονός ότι κανείς δεν υποχρεώθηκε να το κάνει, ωστόσο οι νέοι κανονισμοί της επιχείρησης επέβαλαν κατά κάποιο τρόπο την απόκτηση του μικροτσίπ. Η εταιρεία αυτή έπειτα από λίγο καιρό έκλεισε», μας λέει η δρ Αλμπρεχτ.

Το 2004 κυκλοφόρησε στα μέσα ενημέρωσης ότι στα γραφεία της Γενικής Εισαγγελίας του Μεξικού 18 υπάλληλοι δέχθηκαν την εμφύτευση μικροτσίπ RFΙD προκειμένου να έχουν πρόσβαση στο αρχείο φακέλων εγκληματιών. Η συγκεκριμένη πράξη δεν ήταν υποχρεωτική, ωστόσο όσοι από τους υπαλλήλους αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε αυτήν,απλά μετατέθηκαν σε άλλο τμήμα.


Στην Ινδονησία, πάλι, το 2008, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν την εξάπλωση του ΑΙDS, οι νομοθέτες της χώρας πρότειναν την ηλεκτρονική ταυτοποίηση των οροθετικών μέσω εμφυτεύσιμων μικροτσίπ για την καταγραφή της σεξουαλικής τους δραστηριότητας. Η πρόταση απορρίφθηκε ομόφωνα από την Εθνική Επιτροπή για το ΑΙDS καθώς, όπως υποστήριξε, παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ωστόσο αρκετά κράτη φλερτάρουν με την ιδέα της εφαρμογής της συγκεκριμένης τεχνολογίας σε φυλακισμένους και κατάδικους, με στόχο τη συνεχή παρακολούθησή τους.





Τσιπάρισμα χωρίς δεύτερη σκέψη;


Αναρωτιέμαι(εξαιρώντας τους ωφελημένους οικονομικά – κατασκευαστές, πωλητές & εμφυτευτές - από τα microchips), όλοι εμείς οι φιλόζωοι κι οι φιλοζωϊκές που τσιπάρουν, πειθήνια, τα ανυπεράσπιστα ζώα(για το καλό τους;!...), δεν αμφισβητήσαμε ποτέ μας; Δεν αναρωτήθηκαμε, δεν αναζήτησαμε, δεν ερεύνησαμε, δεν το ψάξαμε, να το πω απλά, αν βλάπτει, αν προκαλεί καρκίνο στα ζώα που αγαπάμε;! Είδαμε το – αμφίβολο - δέντρο και χάσαμε το δάσος;…

Και τέτοιος «ζήλος» για τσιπάρισμα(αγγελίες, «λεόντειες συμφωνίες υιοθεσίας»…)… Καμιά άρνηση στο τσιπάρισμα; Καμιά φωνή υπέρ της φυσιολογικής ζωής των ζώων;




Νομοταγής, δεν σημαίνει υποτελής κι υποταγμένος… ούτε οι νόμοι αποτελούν σταθερά! Και ζούμε και στη χρονική συγκυρία, όπου, στην Ελλάδα, οι – αντισυνταγματικοί - νόμοι «πέφτουν(θεσπίζονται) σαν το χαλάζι»!...

Παίζονται συμφέροντα κι επιδιώκεται - στην εποχή της τρομοφοβίας - ο πανοπτικός έλεγχός μας! Η αρχή γίνεται πάντα από τα ζώα, για να περάσει στους ανθρώπους… αλλά, τότε, θα είναι πια αργά… θα έχουμε, ήδη, αγκαλιαστεί, συνειδητά και σωματικά, με μικροσκοπικά, αλλά ταυτόχρονα πανίσχυρα κι επιβλαβή για την υγεία μας, εμφυτεύματα, ικανά να κουβαλούν δεδομένα που θα απογυμνώνουν την προσωπικότητα και την οντότητά μας…





Πολιτική ανυπακοή στο τσιπάρισμα ζώων κι ανθρώπων λοιπόν;


Ο ρόλος του δημοσιογράφου, δεν είναι ο ρόλος του καθοδηγητή, ή του κατηχητή. Είναι ο ρόλος του αμφισβητία, κι αυτού που φωτίζει και τον αντίλογο, στα πλαίσια της σφαιρικής ενημέρωσης. Δεν είμαι εγώ που  θα πω φυσικά τι να κάνει ο καθένας μας. Απλά, θα εστιάσω σε κάποια σημεία του ρεπορτάζ – ως ένα τελικό ρεζουμέ – κι από εκεί και πέρα, ο διάλογος γίνεται(αρχικά, πριν μαζικοποιηθεί) με την πολιτική και ηθική σας(μας) συνείδηση :


Η σήμανση και η αναγνώριση κάθε ζώου συντροφιάς πραγματοποιείται με την τοποθέτηση στην αριστερή εξωτερική πλευρά του τράχηλου του ζώου συστήματος ηλεκτρονικής αναγνώρισης (αποκριτής πομποδέκτης)…

«Ενδεχομένως κάποιες έρευνες να συνδέουν τα εμφυτεύσιμα μικροτσίπ με την εμφάνιση καρκίνου… ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι νόμοι σε Ευρώπη και ΗΠΑ για την προστασία της ευζωίας των ζώων… άλλωστε, η εμφύτεσή του αποτελεί εφαρμογή ευρωπαϊκής νομοθεσίας και σε άλλες χώρες έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από το 2003…»(Πρόεδρος Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου)

«Κάθετα αντίθετη στην εμφύτευση των μικροτσίπ, τόσο σε ανθρώπους όσο και σε ζώα, είναι η δρ. Κάθριν Αλμπρεχτ, απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, συγγραφέας και ιδρύτρια της ιστοσελίδας www. ΑntiChips.com, η οποία συγκέντρωσε σειρά μελετών από το 1990 έως το 2006 που αφορούσαν την καρκινογόνο επίδραση των «έξυπνων» μικροσυσκευών στην υγεία πειραματόζωων.


«Τα πειραματόζωα που μελετούνταν στις έρευνες που εξετάσαμε έφεραν μικροτσίπ για τη διευκόλυνση της καταμέτρησής τους και την ταχύτερη καταγραφή των αποτελεσμάτων των πειραμάτων, που αφορούσαν όμως άλλο επιστημονικό θέμα» αναφέρει η δρ Άλμπρεχτ. «Οταν οι επιστήμονες αντιλήφθηκαν ότι τα ζώα εμφάνιζαν καρκινικούς όγκους, αποφάσισαν να σταματήσουν την έρευνά τους και να καταγράψουν τα ανησυχητικά αυτά αποτελέσματα,τα οποία στη συνέχεια δημοσίευσαν σε έγκυρα επιστημονικά έντυπα».


«Οι όγκοι αναπτύσσονταν ταχύτατα. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα αυτοί ήταν τόσο μεγάλοι που τα ζώα δεν μπορούσαν να φτάσουν στο φαγητό τους, ενώ είχαν την τάση να κάνουν μεταστάσεις και σε άλλα σημεία του οργανισμού», μας εξηγεί η δρ Αλμπρεχτ. Όταν το 2007 τα αποτελέσματα αυτά βγήκαν στη δημοσιότητα, ξέσπασε θύελλα αντιδράσεων, καθώς πολλά ήταν τα αναπάντητα ερωτηματικά από την πλευρά του κόσμου προς τις αρμόδιες αρχές και ιδιαίτερα για το θέμα της έγκρισης του εμφυτεύσιμου για τον άνθρωπο μικροτσίπ VeriChip.


«Από την άλλη πλευρά, ιδιοκτήτες σκύλων που έφεραν μικροτσίπ και είχαν αναπτύξει καρκίνο άρχισαν να επικοινωνούν μαζί μου, λέγοντας ότι επιθυμούν να μιλήσουν στα Μέσα μαζικής ενημέρωσης για την εμπειρία τους», λέει η ίδια.
«Πιστεύω ότι θα πρέπει να τραβήξουμε μια γραμμή και να αρνηθούμε την εμφύτευση μικροτσίπ σε έμβια όντα - είτε πρόκειται για κατοικίδια, είτε για συγγενείς»
 (Δρ. Κάθριν Άλμπρεχτ/Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ)


Στην Ινδονησία, πάλι, το 2008, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν την εξάπλωση του ΑΙDS, οι νομοθέτες της χώρας πρότειναν την ηλεκτρονική ταυτοποίηση των οροθετικών μέσω εμφυτεύσιμων μικροτσίπ για την καταγραφή της σεξουαλικής τους δραστηριότητας. Η πρόταση απορρίφθηκε ομόφωνα από την Εθνική Επιτροπή για το ΑΙDS καθώς, όπως υποστήριξε, παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα…






Πηγές :
- Νόμος 3170/2003
- Νόμος 4039/2012
- http://www.tovima.gr/science/article/?aid=362803
- http://www.antichips.com/


Τάσος Καραντής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου