Ο Γερμανός φοιτητής η ελληνική αστυνομία κι οι αστυνομίες
Η είδηση για τον ξυλοδαρμό, από την ελληνική αστυνομία, του Γερμανού φοιτητή στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια της φετινής(2014) επετείου του Πολυτεχνείου(στην οποία δεν λάμβανε μέρος ως φοιτητής – απλός περαστικός ήταν), είναι πλέον γνωστή σε όλους. Τη γνωστοποίησε ο ίδιος από το προσωπικό του Facebook, την αναμετέδωσαν τα ΜΜΕ κι έφτασε το θέμα ως τη Διεθνή Αμνηστία…
Πέρα από την συμπαράσταση προς τον αιματοκυλισμένο φοιτητή και την καταγγελία της (ελληνικής) αστυνομικής βίας, είχαμε, δυστυχώς(κατά τη γνώμη μου), το σύνηθες, όμως – στην 5ετία της ελληνικής κρίσης – φαινόμενο, ακόμα και σε ανθρώπους πολιτικοποιημένους στην Αριστερά, της εξωτερίκευσης μιας(εμφανούς και συνειδητής ή ακόμα κι ασυνείδητης) αντιπάθειας προς κάθε Γερμανό, λόγω του μνημονίου και της πολιτικής της Μέρκελ.
Έτσι, και τώρα, ακούστηκαν – μεγάλου εύρους - σχόλια, από, το ότι υποκρίνεται όταν αναρωτιέται «Τι χώρα είναι αυτή στην οποία πρέπει να φοβάσαι την αστυνομία;», μέχρι του να συγκρίνεται η «δημοκρατική» ελληνική αστυνομία, με τη «βάρβαρη» γερμανική αστυνομία…
Ο γράφων ανήκει στους σφόδρα αντιμνημονιακούς, αλλά, αλίμονο αν «ζητώ να απολογηθεί» ο κάθε Γερμανός για την πολιτική της χώρας του, προς την Ελλάδα και γενικότερα! Με την ίδια «λογική» θα έπρεπε κι εγώ να απολογούμαι για το ραγιάδικο μνημονιακό καθεστώς μας!
Κατά αρχάς, δεν γνωρίζουμε τις πολιτικές πεποιθήσεις του Γερμανού φοιτητή, αλλά, κι αν τις γνωρίζαμε, και δεν μας ήταν αρεστές τι σημασία θα είχε; Θα νομιμοποιούσαν το «αστυνομικό ξύλο», προς έναν αθώο άνθρωπο; Θα ξαναπάμε σε «νέα εποχή» κατηγοριοποίησης των πολιτών με βάση τα «κοινωνικά τους φρονήματα»;!
Τη σύγκριση ελληνικής και γερμανικής αστυνομίας τη βρίσκω – επικίνδυνα(= απολιτικά) – ατυχής, όπως θα αναπτύξω τη θέση μου παρακάτω. Αλλά, ας προσπαθήσω να βάλω έναν μπούσουλα στο γεγονός και στο θέμα που επιδιώκει να εστιάσει ο σχολιασμός μου, όπως διαφαίνεται κι από τον τίτλο του.
Η καταγγελία του Γερμανού φοιτητή
Με το πρόσωπό του να είναι γεμάτο αίματα και με μια πύρινη ανάρτηση στο Facebook, ο Γερμανός φοιτητής που διαμένει στην Αθήνα (έχει όνομα χρήστη Ni Ls) καταγγέλλει απρόκλητη επίθεση από τα ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της πορείας για την επέτειο της 17ης Νοέμβρη.
Μάλιστα, όπως αναφέρει ο ίδιος δεν μετείχε στην πορεία, αλλά εκείνη τη στιγμή κινούνταν σε έναν παρακείμενο δρόμο με αποτέλεσμα να του επιτεθούν οι αστυνομικοί. Γράφει στην ανάρτησή του:
«Δεν είχα όπλα, το πρόσωπο μου ήταν ακάλυπτο, βρισκόμουν μόνος μου σε μια γωνία σηκώνοντας τα χέρια ψηλά για να δείξω ότι είμαι άοπλος. Απλά με χτύπησαν με τα κλομπ. Δεν έκανα τίποτα, δεν είπα τίποτα. Όταν βρέθηκα στο έδαφος φωνάζοντας άρχισαν να με χτυπάνε περισσότεροι αστυνομικοί. Κρύβομαι τώρα σε σπίτι ορισμένων καλών Ελλήνων. Τι χώρα είναι αυτή στην οποία πρέπει να φοβάσαι την αστυνομία;» έγραψε ο νεαρός Γερμανός στο Facebook.
- Πηγή: http://www.iefimerida.gr/news/178864/germanos-foititis-kataggellei-me-htypisan-ta-mat-den-imoyn-kan-stin-poreia-eikones
Η διαμαρτυρία της Διεθνούς Αμνηστίας
Μεταφέρω εδώ – από το προσωπικό της μπλογκ - το εύστοχο σχόλιο(που δίνει και μια άλλη παράμετρο στο θέμα) της συναδέλφου Δάφνης Χρονοπούλου(όπου εκεί παρατίθεται – στα αγγλικά κι η διαμαρτυρία της Διεθνούς Αμνηστίας για το θλιβερό γεγονός) :
«Έχω ξαναγράψει για τα μεγάλα πρόστιμα που πληρώνουμε (εμείς οι πολίτες) για τις βαρβαρότητες που διαπράττουν αστυνομικοί και λιμενικοί κατά των μεταναστών και προσφύγων.
Το ζήτημα βεβαίως δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά και ηθικό. Στις διαφημίσεις του ΕΟΤ τα σλόγκαν τύπου “Ζήσε το όνειρό σου στην Ελλάδα” αγγίζουν τη γελοιότητα και, εμένα τουλάχιστον, αν και δε με ξαφνιάζουν, με γεμίζουν ντροπή.
Θέμα χρόνου ήταν θύμα της αστυνομικής βίας να μην είναι μόνο κάποιος αδύναμος πρόσφυγας, κάποιος ”μαυρούκος”, όπως λένε συμπονετικά οι τάχα συμπαθούντες αλλά ένας αληθινός Ευρωπαίος της ανώτερης φυλής. Θέμα χρόνου ήταν και το πλήρωμα ήρθε.
Ιδού το νέο, για το οποίο (ξανά) διαμαρτύρεται για το αστυνομικό μας κράτος η Διεθνής Αμνηστία.»
Ακολουθεί στο παρακάτω λινκ η διαμαρτυρία της Διεθνούς Αμνηστίας.
- Πηγή : http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2014/11/blog-post_22.html#ixzz3JnZ2ljlL
Η ελληνική αστυνομία και… οι αστυνομίες…
Λίγη – εγκυκλοπαιδική – υπενθύμιση, ποτέ δεν βλάπτει, τουναντίον :
Αστυνομία: «Με τον όρο αστυνομία εννοείται συνήθως η κρατική λειτουργία, με σκοπό την τήρηση της δημόσιας τάξης και την πρόληψη του εγκλήματος».
*Πηγή::http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1
Ελληνική Αστυνομία: «Η Ελληνική Αστυνομία (ΕΛ.ΑΣ.) είναι όργανο του κράτους που έχει ως αποστολή τη διαχείριση της εθνικής και δημόσιας ασφάλειας, την τήρηση της δημόσιας τάξης και γενικώς την άσκηση της αστυνόμευσης στην Ελλάδα. Καλύπτει μεγάλο τομέα ευθυνών καθώς έχει να κάνει από την κυκλοφορία οχημάτων μέχρι τρομοκρατικές πράξεις.
Σύμφωνα με τον νόμο 2800/2000 που κυρίως διέπει την λειτουργία της, η Ελληνική Αστυνομία είναι όργανο τάξης και ασφάλειας με καθήκοντα όπως:
1. Την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας γενικής αστυνόμευσης και τροχαίας.
2. Την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και την προστασία του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας δημόσιας και κρατικής ασφάλειας.».
*Πηγή://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1
Δεν χρειάζεται πολύ… πολιτικοποίηση, ούτε υψηλό IQ, για να εστιάσει κανείς στα «τήρηση της δημόσιας τάξης, ασφάλειας, ειρήνης, ευταξίας, της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, και προστασία του Κράτους και του (δημοκρατικού) πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης», όπου, το κάθε καθεστώς - από το πλέον ολοκληρωτικό και δικτατορικό ως το λεγόμενο «δημοκρατικό κοινοβουλευτικό» - ξεχειλώνει το ρόλο, αλλά και τις πρακτικές της αστυνομίας, κατά… το δοκούν!
Θυμάμαι, που συζήταγα με τη γιαγιά μου, και της έλεγα «μακάρι γιαγιά ο ρόλος της αστυνομίας να ήταν ΜΟΝΟ να μας σώσει από τους κλέφτες και τους φονιάδες, όπως λες…».
Από εκεί και πέρα, η σύγκριση των αστυνομιών, των διάφορων κρατών, είναι – τουλάχιστον – αφελής και απολιτική, αφού ο ρόλος της είναι «η προστασία του εκάστοτε καθεστώτος το οποίο υπηρετεί»!
Βασανιστήρια και δολοφονίες(ενδεικτικά) της ελληνικής αστυνομίας…
Δεν σκοπεύω να πάθω κατάθλιψη, και να καταγράψω τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βαρβαρότητα της ελληνικής αστυνομίας! Εξάλλου, θα έπρεπε να συγγράψω πολύτομο έργο, όπου θα ανανεώνεται και θα αυξάνεται, μ’ ένα, νέο, αιματοβαμμένο, τόμο, καθ’ έτος!
Θα μεταφέρω εδώ την αποκρουστική βαρβαρότητα της ελληνικής αστυνομίας, αφενός, πάνω σε… πασίγνωστα ιστορικά πρόσωπα, κι, αφετέρου, στη διάρκεια, σχεδόν, ενός αιώνα, κι υπό διαφορετικής μορφής καθεστώτα : από δικτατορικά, ως κοινοβουλευτικά φιλελεύθερα δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά.
Άρης Βελουχιώτης(περίοδος δικτατορίας Μεταξά 1936)
«Βασανιστήρια της ασφάλειας : ρετσινόλαδο, πάγος, καυτή πιπεριά στον πρωκτό, αλύπητο ξύλο, πετάλωμα των ποδιών, άγριος ευνουχισμός της ερωτικής του ικανότητας!...».
- Πηγή : Διονύσης Χαριτόπουλος, «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων», εκδ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 2003, σελ. 22 & 41.
Αλέκος Παναγούλης(περίοδος Χούντας)
«… μαστιγώσεις με καλώδια και συρματόσχοινο σε όλο μου το κορμί – χτυπήματα με κλομπ στα πέλματα των ποδιών, με αποτέλεσμα κάταγμα στο δεξί πέλμα – χτυπήματα με σίδερα στο στήθος και στα πλευρά με αποτέλεσμα κάταγμα σε δυο ή τρία πλευρά – εγκαύματα με τσιγάρο στα χέρια και στα ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ – πέρασμα στην ΟΥΡΗΘΡΑ μου μιας λεπτής ΒΕΛΟΝΗΣ από ευαγωγό μέταλλο και ΘΕΡΜΑΝΣΗ του εκτός της ΟΥΡΗΘΡΑΣ μέρους με ΑΝΑΠΤΗΡΑ – απόφραξη των αναπνευστικών οδών με τα χέρια τους μέχρι ασφυξίας – λακτίσματα – γρονθοκοπήματα – τράβηγμα των μαλλιών – χτυπήματα του κεφαλιού στους τοίχους και στο πάτωμα – στέρηση ύπνου – μόνιμα χειροδέσιμος…».
- Πηγή : http://www.e-orfeas.gr/special/darksideofmoon/980-article980.html
Σπύρος Μουστακλής(περίοδος Χούντας)
«Κρατήθηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ για 47 ημέρες όπου βασανίστηκε άγρια. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων ένα βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα προκάλεσε εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να διακομιστεί (με καθυστέρηση πολλών ωρών) στο 401 Γ.Σ.Ν.Α., όπου εισήλθε με το ψευδώνυμο "Μιχαηλίδης" και αιτιολογία εισαγωγής "τρακάρισμα στον Ιππόδρομο". Το εγκεφαλικό τού προκάλεσε ολική παράλυση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων. Η αρχική διάγνωση ήταν "αφασία κινητικού τύπου, με μπλοκαρισμένο το κέντρο της κίνησης και της ομιλίας, εξαιτίας του εγκεφαλικού που προκλήθηκε από βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα". Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Πολυκλινική Αθηνών και ακολούθως στο ΚΑΤ, όπου παρέμεινε για δυο χρόνια, υποβαλλόμενος σε εντατικές φυσικοθεραπείες. Ύστερα από προσπάθειες πολλών μηνών, ο Μουστακλής κατάφερε να σταθεί όρθιος και να περπατήσει, αλλά δεν μπόρεσε να ξαναμιλήσει.
Έπειτα από αυτό το συμβάν, το δικτατορικό καθεστώς, φοβούμενο αντιδράσεις, μετρίασε τα βασανιστήρια κατά των αξιωματικών που είχαν συλληφθεί.».
*Πηγή:ttp://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82
Μιχάλης Καλτεζάς(1985 – κοινοβουλευτική περίοδος ΠΑΣΟΚ)
«Ο Μιχάλης Καλτεζάς (19 Ιουνίου 1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που δολοφονήθηκε - εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο 27χρονος τότε αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων.».
*Πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%B5%CE%B6%CE%AC%CF%82
Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος(2008 – κοινοβουλευτική περίοδος ΝΔ)
«Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ένα 15χρονο παιδί έπεσε νεκρό στα Εξάρχεια από τη σφαίρα ενός αστυνομικού. Την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου την ακολούθησε η «εξέγερση του Δεκέμβρη», που επεκτάθηκε από την Αθήνα, σε διάφορα μέρη, σ’ όλη την Ελλάδα.
Η συνάντηση των γονιών με το νεκρό παιδί τους στην παγωμένη αίθουσα του νεκροτομείου είναι συγκλονιστική : Πήγαμε να δούμε τον Αλέξανδρο στο νεκροτομείο. Τον φιλήσαμε, τον αγκαλιάσαμε, τον αποχαιρετήσαμε. Είδα στα δυο του στήθη μια τρυπούλα, μια πολύ μικρή μαύρη τρύπα. Πως ήταν δυνατόν; Από αυτή τη μικρή τρύπα… καταφέρανε και πήρανε τη ζωή του παιδιού μου. Ένα μαύρο σημαδάκι ανάμεσα στα δυο του στήθη και ο Αλέξανδρος, το παιδί μου, δεν ζούσε πια…».
- Πηγή : http://www.e-orfeas.gr/special/editorial/1851-article.html
Ελληνική αστυνομία ή αστυνομίες;
- ΠΟΛΥΤΕΧΕΝΙΟ 1973 : «Κάθε χρόνο, όταν μνημονεύονται τα ονόματα των 24 ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, ακούγεται και εκείνο της Τόριλ Μαργκρέτα Ένγκελαντ. Το 22χρονο κορίτσι με τα μακριά μαύρα μαλλιά και το χαμόγελο που θυμίζει τη Μόνα Λίζα, που έπεσε νεκρή από μία αδέσποτη σφαίρα. Το κορίτσι από τη Νορβηγία σπούδαζε ιστορία της τέχνης στο Όσλο και λάτρευε τα ταξίδια… δεν ήταν πολιτικά δραστήρια, ούτε συμμετείχε σε φοιτητικά κινήματα, ήταν μία ντροπαλή και συγκρατημένη κοπέλα, που, όπως όλα δείχνουν, βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή.»
Βλ.http://www.iefimerida.gr/news/130872/%CE%B7-%C2%AB%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CE%BB%CE%AF%CE%B6%CE%B1%C2%BB-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B7-22%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7-%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B2%CE%B7%CE%B3%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%83%CE%B5-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B4%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF).
- Επέτειος Πολυτεχνείου 2014 : ένας Γερμανός φοιτητής, όπως όλα δείχνουν, βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή!...
Αυτός δεν σκοτώθηκε, μόνο… ξυλοκοπήθηκε… αν και δεν λείπουν οι δολοφονίες της αστυνομικής βίας και βαρβαρότητας σε Έλληνες, και μάλιστα 15χρονα παιδιά, και μάλιστα σε περιόδους «δημοκρατίας»…
Είναι η συμπεριφορά της(κάθε) αστυνομίας θέμα… «εθνικότητάς της»; Όχι!
Ούτε, δυστυχώς, θέμα πολιτεύματος είναι, αφού μετράμε βασανισμένους και δολοφονημένους, σε δικτατορίες και «δημοκρατίες»…
Ξαναθυμίζω, τον κύριο σκοπό της – κάθε - αστυνομίας : «τήρηση της δημόσιας τάξης, ασφάλειας, ειρήνης, ευταξίας, της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, και προστασία του Κράτους και του (δημοκρατικού) πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης».
Θα γνωρίζετε, επίσης, πως οι αστυνομικοί ονομάζονται και «όργανα της τάξης»… Ε, όπως κάθε όργανο έχει τη(συγκεκριμένη) χρηστικότητά του, έτσι κι είναι θέμα αυτού που «κρατάει στα χέρια του το όργανο αυτό»(του εκάστοτε, δηλαδή, όπου γης, καθεστώτος) το πως θα το χρησιμοποιήσει…
Τάσος Καραντής
Η είδηση για τον ξυλοδαρμό, από την ελληνική αστυνομία, του Γερμανού φοιτητή στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια της φετινής(2014) επετείου του Πολυτεχνείου(στην οποία δεν λάμβανε μέρος ως φοιτητής – απλός περαστικός ήταν), είναι πλέον γνωστή σε όλους. Τη γνωστοποίησε ο ίδιος από το προσωπικό του Facebook, την αναμετέδωσαν τα ΜΜΕ κι έφτασε το θέμα ως τη Διεθνή Αμνηστία…
Πέρα από την συμπαράσταση προς τον αιματοκυλισμένο φοιτητή και την καταγγελία της (ελληνικής) αστυνομικής βίας, είχαμε, δυστυχώς(κατά τη γνώμη μου), το σύνηθες, όμως – στην 5ετία της ελληνικής κρίσης – φαινόμενο, ακόμα και σε ανθρώπους πολιτικοποιημένους στην Αριστερά, της εξωτερίκευσης μιας(εμφανούς και συνειδητής ή ακόμα κι ασυνείδητης) αντιπάθειας προς κάθε Γερμανό, λόγω του μνημονίου και της πολιτικής της Μέρκελ.
Έτσι, και τώρα, ακούστηκαν – μεγάλου εύρους - σχόλια, από, το ότι υποκρίνεται όταν αναρωτιέται «Τι χώρα είναι αυτή στην οποία πρέπει να φοβάσαι την αστυνομία;», μέχρι του να συγκρίνεται η «δημοκρατική» ελληνική αστυνομία, με τη «βάρβαρη» γερμανική αστυνομία…
Ο γράφων ανήκει στους σφόδρα αντιμνημονιακούς, αλλά, αλίμονο αν «ζητώ να απολογηθεί» ο κάθε Γερμανός για την πολιτική της χώρας του, προς την Ελλάδα και γενικότερα! Με την ίδια «λογική» θα έπρεπε κι εγώ να απολογούμαι για το ραγιάδικο μνημονιακό καθεστώς μας!
Κατά αρχάς, δεν γνωρίζουμε τις πολιτικές πεποιθήσεις του Γερμανού φοιτητή, αλλά, κι αν τις γνωρίζαμε, και δεν μας ήταν αρεστές τι σημασία θα είχε; Θα νομιμοποιούσαν το «αστυνομικό ξύλο», προς έναν αθώο άνθρωπο; Θα ξαναπάμε σε «νέα εποχή» κατηγοριοποίησης των πολιτών με βάση τα «κοινωνικά τους φρονήματα»;!
Τη σύγκριση ελληνικής και γερμανικής αστυνομίας τη βρίσκω – επικίνδυνα(= απολιτικά) – ατυχής, όπως θα αναπτύξω τη θέση μου παρακάτω. Αλλά, ας προσπαθήσω να βάλω έναν μπούσουλα στο γεγονός και στο θέμα που επιδιώκει να εστιάσει ο σχολιασμός μου, όπως διαφαίνεται κι από τον τίτλο του.
Η καταγγελία του Γερμανού φοιτητή
Με το πρόσωπό του να είναι γεμάτο αίματα και με μια πύρινη ανάρτηση στο Facebook, ο Γερμανός φοιτητής που διαμένει στην Αθήνα (έχει όνομα χρήστη Ni Ls) καταγγέλλει απρόκλητη επίθεση από τα ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της πορείας για την επέτειο της 17ης Νοέμβρη.
Μάλιστα, όπως αναφέρει ο ίδιος δεν μετείχε στην πορεία, αλλά εκείνη τη στιγμή κινούνταν σε έναν παρακείμενο δρόμο με αποτέλεσμα να του επιτεθούν οι αστυνομικοί. Γράφει στην ανάρτησή του:
«Δεν είχα όπλα, το πρόσωπο μου ήταν ακάλυπτο, βρισκόμουν μόνος μου σε μια γωνία σηκώνοντας τα χέρια ψηλά για να δείξω ότι είμαι άοπλος. Απλά με χτύπησαν με τα κλομπ. Δεν έκανα τίποτα, δεν είπα τίποτα. Όταν βρέθηκα στο έδαφος φωνάζοντας άρχισαν να με χτυπάνε περισσότεροι αστυνομικοί. Κρύβομαι τώρα σε σπίτι ορισμένων καλών Ελλήνων. Τι χώρα είναι αυτή στην οποία πρέπει να φοβάσαι την αστυνομία;» έγραψε ο νεαρός Γερμανός στο Facebook.
- Πηγή: http://www.iefimerida.gr/news/178864/germanos-foititis-kataggellei-me-htypisan-ta-mat-den-imoyn-kan-stin-poreia-eikones
Η διαμαρτυρία της Διεθνούς Αμνηστίας
Μεταφέρω εδώ – από το προσωπικό της μπλογκ - το εύστοχο σχόλιο(που δίνει και μια άλλη παράμετρο στο θέμα) της συναδέλφου Δάφνης Χρονοπούλου(όπου εκεί παρατίθεται – στα αγγλικά κι η διαμαρτυρία της Διεθνούς Αμνηστίας για το θλιβερό γεγονός) :
«Έχω ξαναγράψει για τα μεγάλα πρόστιμα που πληρώνουμε (εμείς οι πολίτες) για τις βαρβαρότητες που διαπράττουν αστυνομικοί και λιμενικοί κατά των μεταναστών και προσφύγων.
Το ζήτημα βεβαίως δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά και ηθικό. Στις διαφημίσεις του ΕΟΤ τα σλόγκαν τύπου “Ζήσε το όνειρό σου στην Ελλάδα” αγγίζουν τη γελοιότητα και, εμένα τουλάχιστον, αν και δε με ξαφνιάζουν, με γεμίζουν ντροπή.
Θέμα χρόνου ήταν θύμα της αστυνομικής βίας να μην είναι μόνο κάποιος αδύναμος πρόσφυγας, κάποιος ”μαυρούκος”, όπως λένε συμπονετικά οι τάχα συμπαθούντες αλλά ένας αληθινός Ευρωπαίος της ανώτερης φυλής. Θέμα χρόνου ήταν και το πλήρωμα ήρθε.
Ιδού το νέο, για το οποίο (ξανά) διαμαρτύρεται για το αστυνομικό μας κράτος η Διεθνής Αμνηστία.»
Ακολουθεί στο παρακάτω λινκ η διαμαρτυρία της Διεθνούς Αμνηστίας.
- Πηγή : http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2014/11/blog-post_22.html#ixzz3JnZ2ljlL
Η ελληνική αστυνομία και… οι αστυνομίες…
Λίγη – εγκυκλοπαιδική – υπενθύμιση, ποτέ δεν βλάπτει, τουναντίον :
Αστυνομία: «Με τον όρο αστυνομία εννοείται συνήθως η κρατική λειτουργία, με σκοπό την τήρηση της δημόσιας τάξης και την πρόληψη του εγκλήματος».
*Πηγή::http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1
Ελληνική Αστυνομία: «Η Ελληνική Αστυνομία (ΕΛ.ΑΣ.) είναι όργανο του κράτους που έχει ως αποστολή τη διαχείριση της εθνικής και δημόσιας ασφάλειας, την τήρηση της δημόσιας τάξης και γενικώς την άσκηση της αστυνόμευσης στην Ελλάδα. Καλύπτει μεγάλο τομέα ευθυνών καθώς έχει να κάνει από την κυκλοφορία οχημάτων μέχρι τρομοκρατικές πράξεις.
Σύμφωνα με τον νόμο 2800/2000 που κυρίως διέπει την λειτουργία της, η Ελληνική Αστυνομία είναι όργανο τάξης και ασφάλειας με καθήκοντα όπως:
1. Την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας γενικής αστυνόμευσης και τροχαίας.
2. Την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και την προστασία του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης, που περιλαμβάνει την άσκηση της αστυνομίας δημόσιας και κρατικής ασφάλειας.».
*Πηγή://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1
Δεν χρειάζεται πολύ… πολιτικοποίηση, ούτε υψηλό IQ, για να εστιάσει κανείς στα «τήρηση της δημόσιας τάξης, ασφάλειας, ειρήνης, ευταξίας, της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, και προστασία του Κράτους και του (δημοκρατικού) πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης», όπου, το κάθε καθεστώς - από το πλέον ολοκληρωτικό και δικτατορικό ως το λεγόμενο «δημοκρατικό κοινοβουλευτικό» - ξεχειλώνει το ρόλο, αλλά και τις πρακτικές της αστυνομίας, κατά… το δοκούν!
Θυμάμαι, που συζήταγα με τη γιαγιά μου, και της έλεγα «μακάρι γιαγιά ο ρόλος της αστυνομίας να ήταν ΜΟΝΟ να μας σώσει από τους κλέφτες και τους φονιάδες, όπως λες…».
Από εκεί και πέρα, η σύγκριση των αστυνομιών, των διάφορων κρατών, είναι – τουλάχιστον – αφελής και απολιτική, αφού ο ρόλος της είναι «η προστασία του εκάστοτε καθεστώτος το οποίο υπηρετεί»!
Βασανιστήρια και δολοφονίες(ενδεικτικά) της ελληνικής αστυνομίας…
Δεν σκοπεύω να πάθω κατάθλιψη, και να καταγράψω τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βαρβαρότητα της ελληνικής αστυνομίας! Εξάλλου, θα έπρεπε να συγγράψω πολύτομο έργο, όπου θα ανανεώνεται και θα αυξάνεται, μ’ ένα, νέο, αιματοβαμμένο, τόμο, καθ’ έτος!
Θα μεταφέρω εδώ την αποκρουστική βαρβαρότητα της ελληνικής αστυνομίας, αφενός, πάνω σε… πασίγνωστα ιστορικά πρόσωπα, κι, αφετέρου, στη διάρκεια, σχεδόν, ενός αιώνα, κι υπό διαφορετικής μορφής καθεστώτα : από δικτατορικά, ως κοινοβουλευτικά φιλελεύθερα δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά.
Άρης Βελουχιώτης(περίοδος δικτατορίας Μεταξά 1936)
«Βασανιστήρια της ασφάλειας : ρετσινόλαδο, πάγος, καυτή πιπεριά στον πρωκτό, αλύπητο ξύλο, πετάλωμα των ποδιών, άγριος ευνουχισμός της ερωτικής του ικανότητας!...».
- Πηγή : Διονύσης Χαριτόπουλος, «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων», εκδ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 2003, σελ. 22 & 41.
Αλέκος Παναγούλης(περίοδος Χούντας)
«… μαστιγώσεις με καλώδια και συρματόσχοινο σε όλο μου το κορμί – χτυπήματα με κλομπ στα πέλματα των ποδιών, με αποτέλεσμα κάταγμα στο δεξί πέλμα – χτυπήματα με σίδερα στο στήθος και στα πλευρά με αποτέλεσμα κάταγμα σε δυο ή τρία πλευρά – εγκαύματα με τσιγάρο στα χέρια και στα ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ – πέρασμα στην ΟΥΡΗΘΡΑ μου μιας λεπτής ΒΕΛΟΝΗΣ από ευαγωγό μέταλλο και ΘΕΡΜΑΝΣΗ του εκτός της ΟΥΡΗΘΡΑΣ μέρους με ΑΝΑΠΤΗΡΑ – απόφραξη των αναπνευστικών οδών με τα χέρια τους μέχρι ασφυξίας – λακτίσματα – γρονθοκοπήματα – τράβηγμα των μαλλιών – χτυπήματα του κεφαλιού στους τοίχους και στο πάτωμα – στέρηση ύπνου – μόνιμα χειροδέσιμος…».
- Πηγή : http://www.e-orfeas.gr/special/darksideofmoon/980-article980.html
Σπύρος Μουστακλής(περίοδος Χούντας)
«Κρατήθηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ για 47 ημέρες όπου βασανίστηκε άγρια. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων ένα βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα προκάλεσε εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να διακομιστεί (με καθυστέρηση πολλών ωρών) στο 401 Γ.Σ.Ν.Α., όπου εισήλθε με το ψευδώνυμο "Μιχαηλίδης" και αιτιολογία εισαγωγής "τρακάρισμα στον Ιππόδρομο". Το εγκεφαλικό τού προκάλεσε ολική παράλυση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων. Η αρχική διάγνωση ήταν "αφασία κινητικού τύπου, με μπλοκαρισμένο το κέντρο της κίνησης και της ομιλίας, εξαιτίας του εγκεφαλικού που προκλήθηκε από βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα". Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Πολυκλινική Αθηνών και ακολούθως στο ΚΑΤ, όπου παρέμεινε για δυο χρόνια, υποβαλλόμενος σε εντατικές φυσικοθεραπείες. Ύστερα από προσπάθειες πολλών μηνών, ο Μουστακλής κατάφερε να σταθεί όρθιος και να περπατήσει, αλλά δεν μπόρεσε να ξαναμιλήσει.
Έπειτα από αυτό το συμβάν, το δικτατορικό καθεστώς, φοβούμενο αντιδράσεις, μετρίασε τα βασανιστήρια κατά των αξιωματικών που είχαν συλληφθεί.».
*Πηγή:ttp://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82
Μιχάλης Καλτεζάς(1985 – κοινοβουλευτική περίοδος ΠΑΣΟΚ)
«Ο Μιχάλης Καλτεζάς (19 Ιουνίου 1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που δολοφονήθηκε - εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο 27χρονος τότε αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων.».
*Πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%B5%CE%B6%CE%AC%CF%82
Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος(2008 – κοινοβουλευτική περίοδος ΝΔ)
«Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ένα 15χρονο παιδί έπεσε νεκρό στα Εξάρχεια από τη σφαίρα ενός αστυνομικού. Την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου την ακολούθησε η «εξέγερση του Δεκέμβρη», που επεκτάθηκε από την Αθήνα, σε διάφορα μέρη, σ’ όλη την Ελλάδα.
Η συνάντηση των γονιών με το νεκρό παιδί τους στην παγωμένη αίθουσα του νεκροτομείου είναι συγκλονιστική : Πήγαμε να δούμε τον Αλέξανδρο στο νεκροτομείο. Τον φιλήσαμε, τον αγκαλιάσαμε, τον αποχαιρετήσαμε. Είδα στα δυο του στήθη μια τρυπούλα, μια πολύ μικρή μαύρη τρύπα. Πως ήταν δυνατόν; Από αυτή τη μικρή τρύπα… καταφέρανε και πήρανε τη ζωή του παιδιού μου. Ένα μαύρο σημαδάκι ανάμεσα στα δυο του στήθη και ο Αλέξανδρος, το παιδί μου, δεν ζούσε πια…».
- Πηγή : http://www.e-orfeas.gr/special/editorial/1851-article.html
Ελληνική αστυνομία ή αστυνομίες;
- ΠΟΛΥΤΕΧΕΝΙΟ 1973 : «Κάθε χρόνο, όταν μνημονεύονται τα ονόματα των 24 ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, ακούγεται και εκείνο της Τόριλ Μαργκρέτα Ένγκελαντ. Το 22χρονο κορίτσι με τα μακριά μαύρα μαλλιά και το χαμόγελο που θυμίζει τη Μόνα Λίζα, που έπεσε νεκρή από μία αδέσποτη σφαίρα. Το κορίτσι από τη Νορβηγία σπούδαζε ιστορία της τέχνης στο Όσλο και λάτρευε τα ταξίδια… δεν ήταν πολιτικά δραστήρια, ούτε συμμετείχε σε φοιτητικά κινήματα, ήταν μία ντροπαλή και συγκρατημένη κοπέλα, που, όπως όλα δείχνουν, βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή.»
Βλ.http://www.iefimerida.gr/news/130872/%CE%B7-%C2%AB%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CE%BB%CE%AF%CE%B6%CE%B1%C2%BB-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B7-22%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7-%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B2%CE%B7%CE%B3%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%83%CE%B5-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B4%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF).
- Επέτειος Πολυτεχνείου 2014 : ένας Γερμανός φοιτητής, όπως όλα δείχνουν, βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή!...
Αυτός δεν σκοτώθηκε, μόνο… ξυλοκοπήθηκε… αν και δεν λείπουν οι δολοφονίες της αστυνομικής βίας και βαρβαρότητας σε Έλληνες, και μάλιστα 15χρονα παιδιά, και μάλιστα σε περιόδους «δημοκρατίας»…
Είναι η συμπεριφορά της(κάθε) αστυνομίας θέμα… «εθνικότητάς της»; Όχι!
Ούτε, δυστυχώς, θέμα πολιτεύματος είναι, αφού μετράμε βασανισμένους και δολοφονημένους, σε δικτατορίες και «δημοκρατίες»…
Ξαναθυμίζω, τον κύριο σκοπό της – κάθε - αστυνομίας : «τήρηση της δημόσιας τάξης, ασφάλειας, ειρήνης, ευταξίας, της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, και προστασία του Κράτους και του (δημοκρατικού) πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης».
Θα γνωρίζετε, επίσης, πως οι αστυνομικοί ονομάζονται και «όργανα της τάξης»… Ε, όπως κάθε όργανο έχει τη(συγκεκριμένη) χρηστικότητά του, έτσι κι είναι θέμα αυτού που «κρατάει στα χέρια του το όργανο αυτό»(του εκάστοτε, δηλαδή, όπου γης, καθεστώτος) το πως θα το χρησιμοποιήσει…
Τάσος Καραντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου